ชะตารักรัญจวน

“ใครเขาจะอยากดู แล้วก็ปล่อยได้แล้ว คนอยู่เต็ม”
“กลัวไอ้พี่บอลนั้นมาเห็นมากกว่า”
“ทำไมต้องกลัวพี่บอลเห็น” เธอกำลังจะบอกว่าพี่บอลเกี่ยวอะไร แต่ตั้มดึงเธอเข้าไปชิดมากขึ้นจนด้านหน้าสัมผัสกันความร้อนผ่าว ความเร่าร้อนที่เคยมีผุดขึ้นมาเหมือนน้ำพุ แล้วเมื่อตอนกลางวันเธอฝันแบบนั้นอีกทำให้กู่ไม่กลับ แทนที่จะถอยหนีกลับเบียดเข้าหาตั้มมากขึ้น
“หน้าบานเป็นกระด้งยังไม่รู้ตัว”
“ตอนไหน” เธอเชิดหน้าถามไม่กลัว เบียดตัวเข้าหาอย่างไม่เกรง ทั้งคู่จ้องตากันในท่านั้นอยู่นาน ตั้มเองก็ดึงตัวมะปรางเข้าไปชิดตัวเองมากขึ้น เสียงแหบพร่า
“เมื่อกี้ไง”
“เมื่อกี้ไหน” มะปรางร้อนผ่าวแต่เป็นความร้อนแบบที่เธอต้องการรู้ว่ามันจะจบแบบไหน เธอไม่รู้ว่าตัวเองเอาความใจกล้ามาจากไหนถึงได้ไม่กลัวตั้มที่กำลังแผ่ความเป็นชายเต็มที่