เกิดใหม่ในนิยายตัวเอง แต่โดนเปลี่ยนเป็นนิยายวาย

นิยาย ‘นายวายร้ายกับสาวอาภัพ’ ผมกำลังแต่งถึงตอนไคลแมกซ์และเป็นตอนจบยังไม่ทันได้กดส่งก็ดันมาตายซะก่อน ผมตายแล้วได้ขอใครคนหนึ่งซึ่งก็ไม่รู้ว่าเป็นใคร ผมขอให้สร้างนิยายเรื่องนี้ให้จบตามความฝัน
แล้วผมก็ถูกส่งมาเกิดในโลกนิยายของตัวเอง ผมคอยมองดูเหตุการณ์ดำเนินไปอย่างราบรื่นตามพล๊อคแต่แล้วก็บังเอิญเจอพระเอกนอกบทนิยาย พระเอกขู่จะฆ่าผมเพราะดันไปได้ยินความลับตอนพระเอกคุยโทรศัพท์ หลังจากนั้นพระเอกมันก็ชอบเล่นนอกบทตลอดจนหัวจะปวด ผมต้องคอยดึงพระเอกให้เล่นตามบทตลอด

แต่ไหง ถึงตอนไคลแมกซ์พระเอกแทนที่จะไปช่วยนางเอกที่โดนขังในห้องเก็บของในโรงยิม กลับมาช่วยคนอย่างผมที่อยู่ในห้องเก็บของอีกห้องแต่ผมไม่ได้ถูกขังประตูนะ
แล้วนางเอกล่ะ ทำไมไม่ไปช่วยนางเอกวะจะมาหาผมทำไมผมไม่ได้ถูกขังซะหน่อย
“เคนตะกูไม่เป็นไร ทำไมมึงไม่ไปช่วยแพรวา” ผมพูดขึ้นมาเมื่อพระเอกรีบเดินมายืนตรงหน้าของผมเหมือนจะเป็นห่วงผมเป็นอย่างมาก
“ทำไมกูต้องไปช่วยแพรวาด้วย”
คำพูดของพระเอกตรงหน้าทำผมตกใจเป็นอย่างมากนี่ซื่อบื้อหรือไม่รู้ว่านางเอกกำลังโดนขังที่ห้องเก็บของข้าง ๆ แล้วมาเปลี่ยนบทมาหาผมแบบนี้ หลังจากนี้บทนิยายของผมจะเป็นอย่างไรต่อ ผมรีบชวนพระเอกไปช่วยนางเอกทันทีเผื่อพระเอกมันไม่รู้ว่านางเอกกำลังถูกขัง
“กูว่ารีบออกไปเถอะ ไปช่วยแพรวากูเห็นเธอถูกขังอยู่ห้องข้าง ๆ ”
ระหว่างที่ผมกำลังรีบก้าวเท้าเดินออกจากห้อง พระเอกก็คว้าแขนของผมจับไว้แน่นจนผมหยุดชะงัก ผมหันไปด้านหลังเห็นพระเอกกำลังมองผมด้วยแววตาโกรธ
“เคนตะ!! ปล่อย!! กูเจ็บ”
“มึงชอบแพรวาเหรอวะ ทำไมมึงดูเป็นห่วงเธอ”
“กูไม่ได้ชอบ แต่กูก็ห่วงเธอจริง ๆ นั่นแหละ” เธอคือนางเอกและกำลังตกอยู่ในอันตรายต้องให้พระเอกรีบไปช่วย
หมับ!!! พระเอกพุ่งเข้ามากอดผมแน่นทันที จนผมทำหน้าเหยเก
“เฮ้ย!!! มึงจะทำอะไร”
“พี…กูชอบมึง”
สิ้นเสียงคำพูดของพระเอกทำให้หัวใจของผมหล่นไปที่ตาตุ่มเหมือนโลกได้หยุดหมุน
อะไรวะเนี่ย!!! ทำไมนิยายรักชายหญิงของผมถึงได้เปลี่ยนเป็นนิยายวายไปได้ พระเอกมาเปลี่ยนใจมาชอบผม แล้วนางเอกของผมล่ะ