บ่วงรักจำเลย

ตฤณภพถูกตาต้องใจเธอตั้งแต่แรกเห็นจนอยากจะได้เธอมาครอบครอง แต่นอกจากเธอจะไม่สนใจเขาแล้วเธอยังทำกับเขาอย่างเจ็บแสบ ด้วยการผลักเข้าเข้าคุกเพราะความเห็นแก่ได้เห็นแก่ตัวของเธอ

เขาต้องกลายเป็นนักโทษ!!

ตกเป็นฆาตกรเลือดเย็นในสายตาของคนอื่น!!

สี่ปีที่เขาใช้คำนำหน้าว่านักโทษชายเพราะพยานเท็จอย่างเธอ ตฤณภพจึงวางแผนเอาคืนเธอชนิดที่เรียกได้ว่ายิ่งกว่าสาสม!

เพราะเขาจะทำให้เธอตกนรกทั้งเป็นซ้ำแล้วซ้ำเล่า!!

"มันเป็นแค่สัตว์นะ...ฮึก...มันไม่รู้อะไรด้วยเลย...ฮือๆ..."

เธอบอกแล้วสะอื้นให้จนตัวโยนเมื่อนึกถึงเจ้ากระรอกน้อยที่คอยคลายเหงา และเป็นเพื่อนรักของเธอมานานแรมเดือน

"ฉันไม่สนว่ามันจะเป็นคนหรือสัตว์...เพราะอะไรก็ตามที่เป็นความสุขของเธอฉันจะกำจัดมันให้สิ้นซาก!"

"คุณ...ฮึก...เกลียดฉันมากขนาดนี้เชียวเหรอ"

"ใช่! ฉันเกลียดเธอมากกว่าอะไรทั้งหมด! ทั้งเกลียดทั้งขยะแขยง! แต่ฉันจะไม่ทำร้ายเธอให้เลือดสกปรกเปื้อนมือหรอกนะ ฉันจะฆ่าเธอให้ตายทั้งเป็น...เธอจะต้องสูญสิ้นความสุขสงบไปชั่วชีวิต แม้แต่ความเป็นคนที่เธอมีฉันก็จะทำลายมันด้วยมือฉันเอง ฉันจะทำให้เธอมีชีวิตอยู่อย่างเจ็บปวด ทุกลมหายใจเข้าออกของเธอจะมีแต่ความทุกข์ระทม เธอจะต้องชดใช้ให้ฉันอย่างสาสม!"

เขาประกาศกร้าวแล้วจ้องมองมาที่เธอด้วยความอาฆาตแค้น...



...



อุ่นรัก...ต้องใช้ชีวิตอยู่อยู่กับความรู้สึกผิดถึงสี่ปีเต็ม

สี่ปี...ที่เธอไม่เคยหลับอย่างมีความสุข ...

สี่ปี...ที่เธอไม่เคยสุขใจอย่างแท้จริง...

เธอยังจำแววตาคู่นั้นได้ติดตา...ยังจำความโกรธแค้นที่เขาส่งมาทางแววตาได้ไม่เคยลืม

เป็นเพราะเธอต้องเลือกระหว่างชีวิตของยายกับความถูกต้อง...และแน่นอนเธอเลือกชีวิตของยาย เธอจึงต้องถูกความรู้สึกผิดกัดกินจิตวิญญาณอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน

เมื่อเขาได้รับอิสระและเรียกร้องให้เธอชดใช้ อุ่นรักก็ไม่รอช้าที่จะสนองความต้องการนั้น ด้วยการยินยอมให้เขาผลักเธอลงนรกขุมที่ลึกที่สุดเพื่อชดใช้ความผิดของตัวเอง



...



เขาหยุดยืนตรงหน้าประตูเพื่อรอฟังเรื่องที่เธอบอกว่าอยากจะพูด ในขณะที่อุ่นรักส่งยิ้มเขินๆให้เขาพร้อมกับแก้มอิ่มที่แดงก่ำ

"คือ...มันอาจจะช้านะคะแต่อุ่นรอจนมั่นใจแล้วถึงบอก วันนี้อุ่นอยากบอกให้คุณรู้ไว้ว่า...อุ่นรักคุณค่ะ ตอนนี้คุณคือโลกทั้งใบของอุ่น"

"ฉันเองก็มีเรื่องจะบอกเธอเหมือนกัน..."

"ค่ะ..."

"ที่ผ่านมาระหว่างเรา...มันแค่เรื่องโกหก!!"