ริมฝั่งมหรรณพ เล่ม 1 ตอนทุกขลีลา

มนุษย์ส่วนใหญ่ล้วนแต่คิดที่จะวิ่งตรงไปข้างหน้า...โดยอาจจะละเลยหรือเรียนรู้วิชาของชีวิต...จากความทุกข์ทั้งหลายที่เคยผ่านมา...ทำให้จิตตั้งอยู่ในความประมาท...คิดว่าทุกอย่างอยู่ในอำนาจของตน

ต่อเมื่อ...ได้ตระหนักรู้ถึงความจริงที่ว่า...ไม่มีสิ่งใดในโลกนี้ที่จะควบคุมได้ภายใต้กฎแห่งกรรม...ยกเว้นจิตใจและการกระทำที่มีสติและคิดได้ของตนเอง...เมื่อนั้น...จิตใจของเราจะเป็นอิสระ...และยอมรับได้ว่า...

"ความทุกข์ทั้งหลาย...มีไว้เพียงแค่ให้จิตใจได้เรียนรู้และรับมือกับมัน...แค่นั้นเอง..."

ดังนั้น...ชีวิตจะร้ายหรือว่าดี...ขึ้นอยู่กับมุมมองของเราที่มีต่อชีวิตในขณะนั้นๆ...

เราไม่อาจที่จะเข้าใจคำว่า "ทุกข์" ซึ่งเป็นธรรมข้อแรกแห่งอริยสัจสี่ได้...หากเราไม่เคยได้สัมผัสกับลีลาแห่งความทุกข์ที่เคยเกิดขึ้นในชีวิต...และได้เรียนรู้จากความทุกข์นั้นจนสามารถที่จะ "ขัดเกลา" ดวงจิตของเราให้เข้าถึงซึ่งสิ่งที่เรียกขานกันว่า "ธรรม"

เรียนรู้จากความทุกข์...เพื่อสร้างความสุขให้เกิดขึ้นในหัวใจไปทีละขั้น...ค่อยๆ ปรับเปลี่ยนชีวิต มุมมองและ
การกระทำจนกว่าจะถึงวันที่จิตหลุดพ้นออกจากวัฏสงสาร...สัมผัสถึงสภาวะแห่งนิพพานอันเป็นอมตรสแห่งธรรมอย่างสัมบูรณ์...