พระไตรปิฎกศึกษา (๓ หน่วยกิต)

ตำราวิชา “พระไตรปิฎกศึกษา” (Tipitaka Studies) (ฉบับปรับปรุง) เล่มนี้ มี ๓ หน่วยกิต เป็นวิชาหนึ่งในวิชากลุ่มพระพุทธศาสนา เป็นการนำเสนอเนื้อหาจากรายวิชาข้อสอบกลาง ๔ รายวิชา คือพระไตรปิฎกศึกษา พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก และพระอภิธรรมปิฎก มายุบรวมเหลือเพียง ๑ รายวิชาและตั้งชื่อว่า พระไตรปิฎกศึกษา ซึ่งได้ประกาศใช้เมื่อปีงบประมาณ ๒๕๖๔ เป็นต้นมา ซึ่งเนื้อหาทั้ง ๔ รายวิชาที่ผ่านมา มีเป็นจำนวนมาก
การที่จะเขียนให้ครอบคลุมทุกประเด็นคงเป็นไปได้ยาก ดังนั้น จึงเลือกนำเสนอเฉพาะประเด็นที่กำหนดให้ศึกษาประวัติและพัฒนาการของคัมภีร์พระไตรปิฎก อรรถกถา ฎีกา อนุฎีกา โยชนา โครงสร้างและเนื้อหาสำคัญของพระไตรปิฎก เช่น มหาวิภังค์ ภิกขุนีวิภังค์ และมหาวรรคในพระวินัยปิฎก พระสูตรสำคัญ เช่น พรหมชาลสูตร มหาปรินิพพานสูตร มหาสติปัฏฐานสูตร จูฬกัมม-วิภังคสูตรในพระสุตตันตปิฎก ศึกษาสาระเบื้องต้นของปรมัตถธรรม คือ จิต เจตสิก รูป นิพพานในพระอภิธรรมปิฎก การสืบทอดโดยมุขปาฐะและลายลักษณ์อักษร ความเป็นมาของพระไตรปิฎกในประเทศไทย พระไตรปิฎกบาลีอักษรต่างๆ และประโยชน์ที่ได้จากการศึกษาพระไตรปิฎก
ตำราวิชา “พระไตรปิฎกศึกษา” (ฉบับปรับปรุง) เล่มนี้ แบ่งเนื้อหาเป็น ๑๑ บท ประกอบด้วย บทที่ ๑ ความรู้ทั่วไปเกี่ยวกับพระไตรปิฎก บทที่ ๒ พระวินัยปิฎก คัมภีร์ภิกขุวิภังค์ บทที่ ๓ พระวินัยปิฎก คัมภีร์ภิกขุนีวิภังค์ บทที่ ๔ พระวินัยปิฎก คัมภีร์มหาวรรค บทที่ ๕ พระวินัยปิฎก คัมภีร์จูฬวรรค และปริวาร บทที่ ๖ พระสุตตันตปิฎก พรหมชาลสูตร บทที่ ๗ พระสุตตันตปิฎก มหาปรินิพพานสูตร บทที่ ๘ พระสุตตันตปิฎก สติปัฏฐานสูตร บทที่ ๙ พระสุตตันตปิฎก จูฬกัมมวิภังคสูตรบทที่ ๑๐ สาระสำคัญพระอภิธรรมปิฎก บทที่ ๑๑ การสืบทอดและพัฒนาการของพระไตรปิฎก