เหยาเหยาไม่ได้ร้าย

ชาติที่หนึ่งเป็นภรรยาแสนอาภัพ วันแต่งงานสามีออกรบทิ้งนางเฝ้าเรือนหออย่างโดดเดี่ยว ไม่มีคำร่ำลา ได้ยินว่าเขาปลอดภัยกลับมานางร้องไห้ด้วยความดีใจ น่าเสียดายเวลาต่อมากลับต้องหลั่งน้ำตา เขาพาสตรีอีกคนร่วมแบ่งเตียง

แม้นไม่ยินยอมแต่ก็จนด้วยหลักคุณธรรมและเหตุผล ด้วยความรักอย่างลึกซึ้งนางจึงถือคติเขารักใครนางก็จะรักคนนั้น ทว่านึกไม่ถึงว่าคนที่นางเรียกว่าน้องสาวและเรียกนางว่าพี่สาว รักใคร่ประดุจพี่น้องร่วมมารดาจะวางยาพิษสังหารนางได้อย่างเลือดเย็น

ซ้ำร้ายเขา..หมิงเจี๋ยอี้ ผู้ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีกลับมองความตายของนางด้วยความเฉยชา ทิ้งให้นางตายอย่างไร้ความเป็นธรรม

ชาติที่สอง ไม่รู้เพราะเหตุผลอันใดถึงได้ย้อนกลับมาในช่วงเวลาหนึ่งเดือนก่อนเขากลับจากสนามรบ เป็นช่วงเวลาก่อนนางจะได้เจอคือคนที่เป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องเลวร้าย ชาตินี้นางจึงทำการเอาคืน มอบความตายให้หว่านชิวด้วยยาพิษที่มันส่งมาให้

คิดว่าชาตินี้หมิงเจี๋ยอี้จะรักนางอย่างจริงใจแต่ใครจะรู้เล่าว่าการตายของสตรีใจทรามกลับเป็นความสำเร็จที่สามีจงใจให้เกิดขึ้น และสุดท้ายนางก็ตายด้วยน้ำมือเขา ดาบที่ปักค้างกลางใจยังทิ้งความเจ็บปวดมาจนถึงตอนนี้

หลังจากนางตายเพียงสองวันเขาใช้เหตุผลที่น่าเลื่อมใสหากแต่กรีดใจยิ่งนัก สวมชุดแดงมงคลกราบไหว้ฟ้าดินรับหว่านชิวเข้ามาเป็นภรรยาเอกและภรรยาเดียวอย่างยิ่งใหญ่ต่อหน้าโลงศพของนาง คล้ายจะเยาะเย้ยดวงวิญญาณของนางอย่างไรอย่างนั้น

“สองชาติของข้าท่านเกลียดข้าขนาดนั้นเลยหรือ...”