สับนักเขียน เล่ม 4(จบ)

หลังจากผมสับนักเขียนมาแล้วสามเล่ม ก็เกิดอาการอิ่มตัวขึ้นมาเสียเฉย ๆ ประกอบกับการจะต้องออกจากกลุ่มทางวรรณกรรม เพราะความเห็นในเรื่องการวิพากษ์วิจารณ์ไมลงรอยเดียวกัน อาจเป็นผมไม่ยอมรับความเห็นส่วนมาก ในขณะที่ผมเรียกร้องให้คนส่วนมากยอมรับในการวิจารณ์ของผม เรื่องการสับนักเขียนได้จบลง เมื่อผมไม่ได้สับใครในการเขียนเลย ไม่มี ผมมองเห็นงานเขียนของตัวเองที่สมควรสับเสียมากกว่าจะสับงานเขียนของคนอื่น การทำให้ตัวเองยอมรับตัวเองเป็นเรื่องที่สงบสันติ และมีความสุขในการเกิดมาเป็นนักเขียน