เปิดบิลสามีอินเตอร์

“ฉันมีเรื่องอยากคุยกับเธอ” กู้อี้เดินไล่ต้อนเข้าไปจนหลังอ้ายติดกำแพง
“เรื่องอะไร” เมื่อไม่มีทางหนีแล้ว อ้ายจึงเชิดหน้าขึ้นสู้
“เรื่องคืนนั้น”
“ยังไม่จบอีกเหรอ ทำไม? ติดใจขึ้นมาจริงๆ งั้นเหรอ”
“ใช่” เขาคิดไว้แล้วว่าอ้ายจะถามแบบนี้อีก ครั้งนี้กู้อี้จึงตั้งใจตอบกลับไปตามตรง
“เห็นมะ...” ก่อนจะเบิกตากว้าง เมื่อทบทวนคำตอบ “หา!”
นึกว่าจะตอบว่าไม่
เขาทบทวนอยู่หลายวัน พยายามหาคำตอบให้ตัวเองเหมือนกันว่าเป็นอะไร จนกระทั่งวันที่อ้ายบอกเขาในห้องน้ำวันนั้นกู้อี้ก็ได้คำตอบ
“ก็ได้ยินแล้วนี่”
คำตอบตรงๆ ฟังดูหน้าด้าน แต่ก็ทำให้คนได้ยินรู้สึกเขินได้เหมือนกัน “ละ... แล้วยังไง” จู่ๆ อ้ายก็ติดอ่างเสียงั้น
“แต่เรายังไม่ได้รักกันไง” ใช่วันนั้นอ้ายบอกกับเขาแบบนี้
“ไม่ใช่ยัง แต่เราไม่มีทางรักกัน” อ้ายส่ายหน้าเบาๆ เขาไปเอาความมั่นใจมาจากไหนว่าเธอกับเขาจะรักกันได้
“งั้นเราแค่เอากัน ได้ไหม”