ชายผู้วิ่งตามหาความรัก

คำโฆษณา
ทำไมนวนิยายเรื่องนี้จึงชื่อว่า “ชายผู้วิ่งตามหาความรัก” ?
ครั้งตีพิมพ์ในนิตยสารกุลสตรี นักอ่านที่เป็นผู้หญิงเขียนจดหมายถามมาว่า อยากรู้จังว่าทำไมนวนิยายเรื่องนี้จึงชื่อว่า “ชายผู้วิ่งตามหาความรัก” ผู้ชายมีโอกาสกว่าผู้หญิง ทำไมต้องวิ่งตามหาความรักด้วย
จึงติดตามอ่านด้วยความอยากรู้ พออ่านไปๆ ไม่กี่ตอน จึงเข้าใจเรื่องราว อ้อ! เพราะผู้หญิงบางคนเป็นอย่างนี้นี่เอง
นวนิยายเรื่อง “ชายผู้วิ่งตามหาความรัก” ไม่ใช่เรื่องราวเกี่ยวกับความรักแบบหวานจ๋อย หรือพ่อแง่แม่งอน หากได้แฝงแง่คิด ทัศนตคติและได้เรียนรู้เกี่ยวกับความรักควบคู่กันไป
ลองดูตัวอย่างซักนิด...
“ในซองนอกจากการ์ดแต่งงานแล้ว แก้วเขียนบทกวีกระดาษแผ่นเล็ก ๆ ด้วย ผมอ่านจบแล้ว สอดเข้าไปในซองเหมือนเดิม รู้สึกใจหวิว ๆ แต่พยายามคุมสติไม่ให้กระเจิดกระเจิง...
“ขอโทษหากขึ้งโกรธเพราะทำผิด
ขอโทษให้อภัยสักนิดจะได้ไหม
ขอโทษที่อำพรางทางหัวใจ
ขอโทษโปรดรู้ไว้....ด้วยใจจริง”
“ดรีมเขียนใส่กระดาษแผ่นเล็ก ๆ ด้วยดินสอ ส่งให้ผม...
“สิ่งที่ฉันกลัว ๓๐ % คือวินาทีแห่งการอำลาจากผู้อันเป็นที่รัก ๑๐๐% ที่ฉันกลัวคือการพลัดพราก”
นอกจากนี้ยังแฝงปรัชญาชีวิตและปรัชญาความรักอีกด้วย....
“เมื่อรักก็จงรักให้ลึกซึ้งและร้อนแรง อาจจะต้องเจ็บปวด แต่นั่นคือหนทางเดียวที่ทำให้ชีวิตถูกเติมเต็ม”
“ความรักที่แท้จริง มันไม่ใช่แค่นั้น มันมีมากกว่านั้น เหมือนที่อังตวน เดอ แซงแต็ก ซูเปรี เจ้าของนวนิยายอมตะเรื่อง “เจ้าชายน้อย”กล่าวไว้ว่า

“ชีวิตได้สอนว่า ความรักไม่ได้ประกอบด้วยการจ้องมองซึ่งกันและกัน แต่เป็นการมองออกไปข้างนอกในทิศทางเดียวกัน”
“ผมนึกถึงคาลิล ยิบราน นักเขียนและกวีชาวเลบานอน ที่มีชื่อเสียงกระฉ่อนกล่าวถึงความ ว่า
“เมื่อความรัก … ร้องเรียกเธอจงตามมันไป
แม้ว่า … ทางของมันนั้นจะขรุขระและชันเพียงไร...”