รัตติกาลรัญจวน

“คนดีต้องเป็นยังไง”
สกาวเดือนขมวดคิ้วครุ่นคิด รอไม่นานนักเธอก็ยกมือขึ้นมานับนิ้วขณะเอ่ยตอบคำถาม
“ก็ต้อง...ไม่ดุด่าหนู ไม่ตีหนู แล้วก็ไม่วางแผนชั่วๆ ทำให้อนาคตหนูพังด้วย”
“ฉันเคยดุเธอไหม”
หญิงสาวพยักหน้าหงึกหงักก่อนจะส่ายหัวรัวเร็วๆ จนต้องยกมือขึ้นมากุมแก้มเพราะรู้สึกวิงเวียน
“คุณเคยพูดไม่ดี แต่คุณก็ใจดี”
“แล้ว...ฉันเคยตีเธอเหรอ”
คราวนี้ลูกหนี้สาวพยักหน้าสลับกับส่ายหน้า...
“อะไร” ชายหนุ่มมีสีหน้าเหลอหลาเพราะคาดไม่ถึงกับคำตอบของอีกฝ่าย “ตีตอนไหน”
“ก็...ก็คืนนั้น” เธอเอ่ยตะกุกตะกัก “ก้นหนูระบมไปสองวันเลยนะ”
หากคำตอบก่อนหน้าทำชิงพลบหน้าเหวอ คำตอบนี้ก็ทำให้เขาสำลักน้ำลายจนต้องกระแอมไอออกมาเบาๆ
++++++++++++++++++
สวัสดีค่ะ หายไปนานเพราะติดโควิดนอนซมเป็นเดือน แงงงง
เรื่องของคุณพลบมาแล้วค่ะ (น้องชายพระเอกจากอรุณหวาน)
เรื่องนี้เป็นเรื่องสั้นนะคะ อ่านง่ายๆ ไม่ต้องคิดมาก
มีดราม่าครอบครัวโผล่มาแว๊บๆ
ไม่มีดราม่าระหว่างพระนางแม้แต่น้อยค่ะ
ไม่เหมาะกับคนชอบอ่านนิยายเนื้อหาหนักๆ นะคะ เรื่องนี้เบาๆ เหมือนเคย
ขอบพระคุณทุกการติดตามค่ะ ^^
++++++++++++++++++
ขอให้อ่านอย่างมีความสุขนะคะ
แล้วพบกันใหม่น้า ^^
- Mid-Sep -
-ก ล า ง กั น ย า -