พ่ายรักแม่ทัพจอมโหด

“…..เจ้า….เป็นผู้ใด..กัน”

“วางดาบในมือของท่านเสียเถอะ ข้าทำแผลไม่ถนัด ข้าเพียงผ่านมา”

“ท่านกินยานี่ก่อน ไม่ใช่ยาพิษ อีกเดี๋ยวข้าจะต้องไปแล้ว ข้าจะเอากองหญ้ามาบังท่านไว้ ท่านนอนพักสักครู่ ดีขึ้นแล้วค่อยจากไป”

“เจ้ามีชื่อแซ่ว่าอะไร….”

“ท่านไม่จำเป็นต้องรู้ เราคงมิได้พบเจอกันอีก”

“คุณหนูจินขอรับ คุณหนูอยู่ไหนขอรับ”

“ชิงชิง เจ้าออกไปก่อน ให้พวกเขาไปทางอื่นเดี๋ยวข้าจะตามไป”

“เจ้าค่ะคุณหนู”

“ข้าต้องไปแล้ว ลาก่อน”

“ระวัง!!”

ตัวนางที่ถูกดึงลงมาทับกับร่างเขา ลมหายใจเขากับนางอยู่ใกล้กัน ปากอิ่มได้รูปนั้นอยู่ห่างจากเขาเพียงแค่ข้อนิ้วเดียว

เขาลอบกลืนน้ำลาย อยากจะชิมเหลือเกิน และไม่ทันที่เขาจะหักห้ามใจ เขาก็พุ่งไปสัมผัสตามแรงปรารถนานั้นทันที

อืมม ช่างหวานนัก เหมือนล่องลอยในอากาศ ข้าไม่เคยรู้สึกดีเช่นนี้มาก่อน รู้สึกดีจนไม่อาจปล่อย จินซูเย่ตกใจสุดขีดกับจูบแรกในวัยสาวที่เขากำลังปล้นไป ก่อนที่นางจะผลักเขาและรีบลุกขึ้น และวิ่งออกไปจากที่นั่นทันที

“คุณหนูซูเย่ คุณหนูจินขอรับ…”

“สกุลจิน เมืองหย่งตู……..ซูเย่….”





“ท่านแม่ทัพ ท่านต้องเงียบเอาไว้หน่อย ก่อนที่จะมีคนแห่ตามเสียงท่านมา ข้าเอายาแก้พิษมาให้ท่าน ข้าจะเข้าไปนะเจ้าคะ”

“ได้สิ”

นางเดินเข้ามา เขาลืมตามองหน้านาง ก่อนที่นางจะยื่นยาให้เขา

“มือข้า เปียกหมดแล้ว รบกวนเจ้า..”

นางค่อย ๆ เดินเข้ามาใกล้ ๆ เขา เขาลอบกลืนน้ำลาย ก่อนที่นางจะค่อยๆ ป้อนยาใส่ปากเขา สุดท้ายเขาก็เกินจะทนกับปากรูปกระจับสีสดที่อยู่ตรงหน้า เขาดึงร่างบางนั้นเข้ามา ก่อนที่จะประทับจูบไปที่นางอย่างกระหาย

“อุ๊ยย ท่านแม่ทัพ อย่าเจ้าค่ะ ได้โปรดมีสติด้วย ท่านแม่ทัพมู่ ไม่นะ อู้..”

เสียงนางถูกกลืนลงไป พร้อมสัมผัสจากจูบที่รุนแรงนั้นจากเขา แต่นางเองก็อดที่จะยอมรับไม่ได้ว่าจูบที่รุนแรงนั้น ทำเอานางหวั่นไหวไปมากพอสมควร ก่อนที่นางจะยินยอมให้เขาใช้ลิ้นรุกล้ำเข้ามาในปากนาง

เอาเถอะ เรื่องนี้ถือว่าช่วยเขาก็แล้วกัน นางตอบรับจูบเขาอย่างเต็มใจ ลิ้นของทั้งสองเกี่ยวกันไปมาจนเขาทนไม่ไหวและลุกขึ้นมา ร่างกายกำยำ แผงอกกว้าง หน้าท้องที่มีกล้ามเรียงเป็นระเบียบนั่นช่างน่ามองนัก ตานางเลื่อนลงไปด้านล่าง ทำเอานางตกใจกับภาพที่เห็นตรงหน้าก่อนที่นางจะต้องรีลกดเขาลงไปนั่งในอ่างน้ำเย็นอีกรอบ...............