One Kiss (หนังสือเสียง)

จูบกี่ครั้งก็ไม่อิ่มเอม... ที่ต่างฝ่ายต่างคิดถึง
“อืม...ชื่นใจ เปลี่ยนที่ดีกว่าเนอะ”
“มะ...ไม่เอาค่ะ หนูจะไปหาหลาน”
“ค่ะ เดี๋ยวพี่พาไป”
“งื้อ พี่ณา! อย่าซนสิคะ”
คำหลังหลังวิลาวัณย์เสียงแผ่วเพราะร่างกายเริ่มระทวยทด ป่วยการขัดขืนฝืนแรงคนช่างอ้อน ทั้งรสจูบและทุกสัมผัสของพี่ณา คือภาษารักที่หลอมรวม ‘สองหัวใจ’ ไว้เคียงกัน
“พี่ณาขา... ขะ...คุณพ่อ... ระ รอกินขนม”
“ค่ะ ให้คุณพ่อ... รอไปก่อน”
โธ่เอ้ย... หัวใจ แบบนี้แล้ว จะรับมือไหวไหมเนี่ย... วิลาวัณย์ ?