เรื่องเหล้า...เล่า...ในเมืองร้าง (หนึ่งในรวมเรื่องสั้น สุดทางรัก)

“สุขสันต์วันเกิด…ที่รัก” ผมยกแก้วดื่มอวยพรให้เธอด้วยเสียงนุ่มนวลเป็นพิเศษ เธอยิ้มรับด้วยประกายตาสดใสแต่ยังรีรอในการยกแก้วไวน์ใบสวยชั้นดีขึ้นดื่ม ผู้หญิงบางคนไม่ค่อยถูกกับเหล้ายาปลาปิ้งนัก

“คุณอย่าดื่มมากนักนะคะ” เธอเอ่ยอย่างเป็นห่วง ความจริงก็น่าเป็นห่วงอยู่เหมือนกัน เพราะผมดื่มเหล้าทุกวัน จะเรียกว่าเช้ายันเย็นก็ว่าได้ มันกลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตไปเสียแล้ว แต่ผมก็ระมัดระวังไม่ไห้มันมากเกินไป แม้ว่าจะมีเหล้าดี ๆ อยู่เกลื่อนเมืองก็ตาม

“วางใจที่รัก” ผมปลอบใจให้เธอคลายกังวล

“ผมระมัดระวังเรื่องการดื่มอยู่แล้ว ถ้าไม่ดื่มบ้างก็คงอยู่ไม่ได้ใช่ไหมผมเพียงเสียใจว่า เพื่อนหลายคนไม่ยอมมางานของเราเลย พวกเขาคงไม่พร้อมหรือไม่ว่างแต่ก็ไม่ว่ากัน สงครามทำให้คนเราประสาทเสียเอาง่าย ๆ” ความจริงผมโกหก เพราะผมไม่ได้เอ่ยปากชวนใครเลย อาจจะเป็นความขี้เกียจก็เป็นได้