เวลา…ที่รอคอย (หนึ่งในรวมเรื่องสั้น สุดทางรัก)

นาฬิกา..ความจริงเป็นเพียงสิ่ง ที่บอกการเดินทางของ
เวลาอันโหดร้าย

เวลา...ยัดเยียดสิ่งที่เราไม่ต้องการมาให้ กระชากสิ่งดี ๆ ให้พรากจากหายไป ไม่ว่าจะเป็นมิตรภาพงดงาม ผู้คนที่รักสนิท สิ่งของ ความรู้สึก กระทั่งชีวิต เหลือไว้เพียงความทรงจำรอวันลบเลือน
ความจริงหรือความฝัน พอเวลาผ่านไป มันก็กลายเป็นความทรงจำจับต้องไม่ได้ ไม่มีอะไรต่างกัน

หญิงสาววางปากกาและสมุดบันทึกลง เปลี่ยนอิริยาบถจากกึ่งนั่งกึ่งนอนเป็นพิงกายลงหมอนใบใหญ่ ชายหนุ่มที่นอนข้างกายหยิบอุปกรณ์การขีดเขียนไปวางบนโต๊ะด้านข้างอย่างเบามือ ก่อนหันมาประคองกอดไว้ นิ่งอยู่อย่างนั้น

“ภูคะ...ในที่สุดเราก็ได้ดูแสงแดดแรกของวันที่มีดวงอาทิตย์โผล่ทะเลจริง ๆ แล้วนะคะ สวยเหลือเกิน”

เจ้าของเสียง พยายามลุกขึ้น จากเบาะนุ่มหนาบนเตียงใหญ่หรูหรา บนเรือยอร์ชหรูหราสีขาวสะอาดตา ออกแบบ งดงามเป็นพิเศษ ชะเง้อมองขอบฟ้าโค้งสัมผัสผิวทะเลไกลชื่นชมกับดวงตะวันกลมโตโผล่พ้นขอบฟ้าขึ้นมา