ขอสักครั้งจะตั้งใจเรียน

เด็กคืออนาคตของชาติ แต่ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด น้องก็คืออนาคตของพี่

“ผมขอคุยหน่อย”
“ไม่มีอะไรจะคุย กลับไปซะ”
“คุณไม่มี แต่ผมมี” เขาฉวยข้อมือหญิงสาวบีบแน่น ไม่ยอมให้หนี
“ปล่อย อย่ามาทำรุ่มร่ามต่อหน้าลูกน้องของฉัน” มิราพยายามสะบัด กัดฟันพูดกับไอ้เด็กบ้า
“จะไปด้วยกันดีๆ หรือจะให้ผม...จูบคุณต่อหน้าลูกน้อง” เขากระซิบขู่
โกรธอยู่พอเขาพูดคำนี้ หน้าป้าถึงได้แดงก่ำอย่างกับตูดเด็กอย่างนั้น “นายไม่กล้า” คิดว่าเขาแค่ขู่ไปอย่างนั้นเอง
“เป็นเด็กทำไมไม่อยู่ส่วนเด็ก”
“ผมมันเด็กปีนเกรียว อยากยุ่งกับผู้ใหญ่”
“ที่นี่ไม่ใช่สนามเด็กเล่นไปซะ”
“โว่วว !!!” เสียงฮือฮาดังระงม พวกที่จัดของลงกล่อง ถึงกับถือของค้าง พวกที่จงใจดูอ้าปาก ตาโต
ปกป้องสั่งสอนผู้ใหญ่หัวดื้อ ด้วยการดึงใบหน้าเข้ามาประกบจูบ ปิดเสียงที่เอาแต่ไล่เขาไปให้พ้นๆ บดขยี้เรียวปากหญิงสาวจนแทบไฟลุก
“ร้อนแรงมาก แยกย้ายพวกมึง กูทนดูไม่ได้” ก้อยไล่ทุกคนไปจากที่เกิดเหตุ “กูอยากมีแฟนเด็ก กูไม่ไหว ขิตแล้วกู” ก้อยกับเพื่อนๆ เดินขนลุกเข้าไปในโกดัง
“เลิกดื้อหรือยัง” เขาถอนริมฝีปาก ก้มมองผู้ใหญ่ที่กำลังหอบจากพลังจูบ ไทยมุงสลายตัวไปหมดไม่เหลือสักคน
“มีอะไรก็ว่ามา”
“ไปคุยกันสองคน หรืออยากให้คนอื่นรู้”
ไอ้เด็กเวรนี่หมายถึงอะไร อย่าบอกนะว่าเขารู้เรื่องนั้น แววตามิรามีแต่ความวิตกหวาดหวั่น เกรงเรื่องท้องจะรู้ถึงหูปกป้อง