ร้ายที่จะรัก

* ร้ายที่จะรัก *
--------------------------------------------------------
“ปล่อยปอไปได้หรือยังคะ”
“ยัง”
คำสั้นๆ นี้ดังก้องและชัดเจน ท่าทางไม่พึงพอใจของเชลยเรียกรอยยิ้มที่มุมปากของเจ้าของบ้านก่อนจะเอ่ยให้ครบใจความสำคัญ
“จนกว่าพวกมันจะตาย”
“อย่าทำอะไรพวกเขา”
“จะปกป้องคนเลว?” ชายหนุ่มเอียงคอมองพร้อมเดินไปใกล้ นัยน์ตาแฝงไปด้วยความร้ายกาจ และเป็นคำถามให้อีกฝ่ายได้ขบคิด
“นั่นพี่ของปอ” จะไม่ให้ปกป้องได้อย่างไร เธอเชื่อว่าพี่ๆ ของเธอไม่มีวันทำแบบที่เขาตราหน้าไว้
ส่วนคนฟังร้องเหอะออกมาเสียงฉุนๆ
“ปอขอ ปล่อยปอไป” หญิงสาวแสดงถึงเจตจำนงเดิม หากเขาทำแบบนี้ต่อไป ใช่ว่าเรื่องจะจบ มันจะยิ่งบานปลายจนไม่อาจแก้ไขได้
“รอเวลา” สิ่งที่สกุลณาทำได้คือรอเท่านั้น
เจตรินทร์รุกคืบเข้าไปใกล้มากกว่าเดิม ฝ่ายหญิงสาวจึงทำท่าจะขยับตัวหนี แต่เขาเร็วไวกว่าจึงยืนประชิดกับคนที่ไม่ได้มีสัดส่วนเหมือนเช่นดังก่อนไว้พร้อมใช้นิ้วมือจิ้มไปยังหน้าท้องนูนโต
“ไอ้เด็กในท้องเธอออกมาเมื่อไร อยากไปไหนก็เชิญ”

--------------------------------------------------------
ปล.1. โหลดตัวอย่างมาพิจารณาก่อนนะคะ ใครไม่ชอบ พระเอกร้าย หรือไม่ชอบไสตล์การเขียน ผ่านได้เลยนะจ๊ะ
ปล.2 แนะนำอ่านใหม่ตั้งแต่ต้นนะคะ เพราะมีการปรับเรื่องราวใหม่
ปล.3 เรื่องนี้แต่งขึ้นตามจินตนาการของผู้เขียน บุคคล องค์กร และเหตุการณ์ทั้งหมดเป็นเพียงเรื่องสมมติ
และแต่งขึ้นเพื่อความบันเทิง
ปล.4. อย่าลืมให้เรทหัวใจกันบ้างนะคะ..