รักป่า(พนาดร)

ใบหน้าคมเข้มหันไปตามแรงตบ เมื่อวรัชญาฟาดฝ่ามือลงบนใบหน้าของเขาเต็มแรง โกรธจนเลือดขึ้นหน้า จะเป็นยังไงเขาก็ไม่มีสิทธิ์มาต่อว่าเธอ ถือว่าตัวเองมีอำนาจจะข่มใครก็ได้อย่างนั้นเหรอ เสียใจเธอไม่ใช่ลูกน้องของเขา
“หยุดดูถูกฉันเสียที ฉันผิดที่มาที่นี่ แล้วยังไง เมื่อรู้ว่าอะไรเป็นอะไรฉันก็ถอย คุณต่างหากที่ต้องไปให้พ้น อย่ามายุ่งกับฉัน ปล่อย!” ไม่เพียงแค่พูดแต่ครั้งนี้วรัชญาออกแรงดิ้นและผลักไสอย่างรังเกียจ ผู้ชายคนนี้ไร้มารยาทที่สุด นอกจากไม่ให้เกียรติผู้หญิงแล้ว ยังตามมาซ้ำเติม จะบ้าอำนาจกับใครก็เชิญ แต่ต้องไม่ใช่กับเธอ ที่นิ่งเพราะตกใจที่จับได้ว่าถูกนิทัศน์หลอกลวงมาตลอด แต่ตอนนี้สติเธอกลับมาแล้ว พร้อมบวกตลอดเวลา
“อย่าปากดีให้มาก ให้มันรู้บ้างว่ากำลังคุยอยู่กับใคร” พนาดรขบกรามอย่างเหลืออด เมื่อคนตัวเล็กแสดงท่าทางรังเกียจออกมาอย่างเห็นได้ชัด กับนิทัศน์ยอมพลีกายถวายชีวิต ทีกับเขาทั้งเตะทั้งถีบ
“ฉันรู้ว่าคุณเป็นหัวหน้า เป็นคนที่มีอำนาจสูงสุด แต่ฉันไม่ใช่ลูกน้องคุณ ก็ไม่จำเป็นต้องกลัว ไหน ๆ คุณก็มาแล้วช่วยเอารถไปส่งฉันในเมืองหน่อยสิคะ คิดค่าจ้างเท่าไรก็ว่ามา ฉันพร้อมจ่าย” เขาเป็นคนเดียวที่เธอต้องพึ่งพา ไหน ๆ ก็เสนอหน้ามาแล้ว ถือโอกาสใช้เสียเลย จากที่ตั้งใจว่าจะเข้าไปคุยดี ๆ เพื่อขอความช่วยเหลือ ถ้าเขาจะป่าเถื่อนขนาดนี้ มารยาทก็คงไม่จำเป็น พนาดรยกยิ้มมุมปากเขาถือไผ่เหนือกว่าทุกทาง ตั้งใจว่าจะลงไปส่ง แต่มาสะดุดตรงคำว่าพร้อมจ่าย คงรวยมากสินะถึงได้มีเงินซื้อของส่งมาให้นิทัศน์ทุกวัน ทั้งของกินของใช้ คงโอนเงินให้กันด้วย เพราะหลัง ๆ มานี้นิทัศน์ไม่ได้มาขอยืมเงินจากเขา ทุ่มทุนสร้างแบบนี้นี่เล่าเด็กถึงได้หลง
“ทำไมผมต้องช่วยคุณด้วย มาเองก็ลงไปเอง” พูดจบก็ปล่อยมือจากแขนเรียว แล้วหันหลังเดินจากไป วรัชญากะพริบตาด้วยความงุนงง จะไปง่าย ๆ อย่างนี้เลยเหรอ เมื่อกี้ยังทำเหมือนจะฆ่าเธออยู่เลย
“นี่! หยุดนะ! คุณหัวหน้าป่า ฉันบอกให้หยุด!” ไม่พูดเปล่าหญิงสาวยังวิ่งตามเขาออกไป จนตอนนี้เนื้อตัวของเธอเปียกปอนไปหมด เพราะฝนยังเทกระหน่ำลงมาไม่ขาดสาย
++++++++++++++++++++++++++++++++
นิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นเพื่อความบันเทิง ทดลองโหลดตัวอย่างไปอ่านก่อนนะคะ
ฝากคุณป่ากับน้องแพงด้วยนะคะ