กลับจากความตาย ตอน นางเอก

“ได้ยินที่ฉันพูดหรือเปล่า?”
หล่อนตัดไข่ดาวออกเป็น 2 ส่วนส่งเข้าปาก ใช้นิ้วป้ายไข่แดงที่ไหลย้อยเป็นทาง
บดินทร์ถอนใจ “นี่คุณ ผมไม่มีเวลาทะเลาะกับคุณทั้งวันหรอกนะ”
“แต่มีเวลาไปอี๋อ๋อกับนังนั่น…”
“เมื่อไหร่จะเลิกฟุ้งซ่านเสียทีนะ…”
“ใช่ซี่ ฉันมันฟุ้งซ่าน…” หล่อนตะเบ็งเสียง “ถ้าเมียคนไหนลองมาเห็นอย่างที่ฉันเห็น ก็ต้องฟุ้งซ่านทุกคนนั่นแหละ”
“คุณเห็นอะไร?”
“เมื่อคืน ที่ริมรั้ว คุณกุมมือนังนั่น ทำท่าสุดสวีท!”
บดินทร์เดินไปที่เคาน์เตอร์ รินกาแฟเพิ่มให้ตัวเอง ขณะยกดื่มเขาลอบมองผู้เป็นภรรยาเงียบๆ สิ่งที่เห็นคือผู้หญิงร่างอ้วนวัย 30 ต้นๆ ในชุดนอนสีเหลืองลายดอกตัวมหึมา บนหัวมีโรลพลาสติกหลอดโตๆ ม้วนไว้เต็มหัว ดูเผินๆ เหมือนดอกเห็ดที่ผุดขึ้นมาจากกะลามะพร้าว หล่อนสวาปามอาหารตรงหน้าอย่างตะกรุมตะกราม แถมยังใช้ปากเสียดสีแดกดันมิได้หยุด อย่างนี้แล้วหล่อนยังคาดหวังให้เขาพิศวาสหล่อนเข้าไปได้อย่างไร ให้ตายเถอะ หล่อนไม่สมควรจะเป็นเมียผู้ชายคนไหนด้วยซ้ำ
เขายักไหล่
“ผมก็แค่เห็นใจที่เธอโดนผัวซ้อม”
“อ้อ งั้นเรอะ” อุษณีย์ทำเสียงดูหมิ่น “แล้วเห็นอย่างอื่นของหล่อนด้วยหรือเปล่าล่ะ ฉันว่าป่านนี้นังนั่นคงให้คุณเห็นอะไรต่ออะไรของมันจนหมดทั้งตัวแล้วมั้ง!”
บดินทร์ดื่มกาแฟอึกสุดท้ายอย่างอดทน ติดกระดุมเม็ดบนตรงคอเสื้อ รูดเนกไทขึ้นไปจนสุด คว้ากระเป๋าเอกสารเดินจากไปเงียบๆ