ฮูหยินใหญ่ ภาค มารดาแผ่นดิน

โปรยปกหน้า
ไข่มุกฉางอันคือตำนานความรักอันแสนบริสุทธิ์
ทว่าเบื้องหลังตำนานความรักมั่นของบุรุษ
กลับสร้างขึ้นบนรอยคราบน้ำตาของสตรี

โปรยปกหลัง
บทกลอนคู่นกยวนยางคือยอดปรารถนาของสตรี
สามีภรรยาร่วมผูกผมรักมั่นคงจนแก่เฒ่า ประโยคนี้หญิงใดเล่าจะไม่ต้องการ
แต่เมื่อความรักไม่ใช่แค่เรื่องของคนสองคน
คำสัญญาที่เคยให้ไว้ในวันวานถูกเรียกคืน
หนทางรักไม่อาจไปต่อ นางจึงเหลือทางเลือกเพียงสองทางให้ก้าวเดิน
หนึ่งคือเกลียดแค้นชิงชังจนมิอาจร่วมทาง
สองคือเย็นชาไร้ใจมองทุกสิ่งให้เป็นเพียงภาพฝันที่แสนเลือนราง

“โจวหย่ง...ที่แท้เพราะท่านไม่ยอมปล่อย หรือเป็นข้าที่ไม่คิดจากไปเองกันแน่”