หญิงใหญ่

ยุคสมัยที่ผู้ชายไม่ยอมอยู่ภายใต้อำนาจผู้หญิง
เขา กลับต้องพึ่งพาบารมีเธอขึ้นไปอยู่บนจุดสูงสุดเพื่อให้เป็นที่ยอมรับ
ในฐานะทายาทเพียงคนเดียวของ อัศวณรงค์ จะทนให้ผู้คนหยามเกียรติได้อย่างไร

_______________________________

"อย่ามารุ่มร่ามกับดิฉัน"

"รุ่มร่าม? คุณใช้คำว่ารุ่มร่ามกับคืนเข้าหอของเราเนี่ยนะ?"

"พิธีก็ทำครบสมบูรณ์แล้ว คุณกับดิฉันถือว่าหมดหน้าที่ ต่างคนต่างแยกย้ายไปพักผ่อน"

"ตำราไหนของคุณ? เข้าหอมันก็ต้อง...ต้อง...ทำอะไรต่อมิอะไร"

"นอนไงคะ"

"ใช่ นอน นอนด้วยกันไง"

"ดิฉันให้คุณได้มากสุดคือนอนห้องเดียวกันเท่านั้น ส่วนคุณจะไปนอนมุมไหนก็เรื่องของคุณ"

"แต่นี่บ้านผม"

"นี่เรือนหอของดิฉันค่ะ"

"นิลดารา!"

"ตะโกนไปดิฉันก็ไม่นอนกับคุณหรอกค่ะ"

"เธอนี่มัน..."

ให้มันได้อย่างนี้สิ!!!



_______________________________

สวัสดีค่ะ พลอยพิชา นะคะ สำหรับนิยายเรื่องหญิงใหญ่นี้ถูกวางไว้ในช่วง 2479 - 2520 มีกลิ่นอายย้อนยุคเคล้าความทันสมัย เนื้อหาอ้างอิงสถานที่แต่ตัวละครไม่มีอยู่จริงนะคะ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านและคอมเมนต์อย่างสุภาพ ติติงอย่างสร้างสรรค์เพื่อเป็นกำลังใจในการนำไปปรับปรุงแก้ไข หวังว่าจะชอบกันนะคะ

พลอยพิชา