วิหคที่หลงทาง

ดิฉันเพิ่งรู้ว่าความเฉื่อยชาของชีวิตสมรสก็เป็นยาพิษขนานหนึ่งเหมือนกัน
และคงจะไม่แลเห็นศราวุธเป็นเทพบุตรไปได้เลย
ถ้าธนาจะเป็นสามีที่ไม่หมั่นเพาะความเบื่อให้งอกงามขึ้นในอารมณ์ของดิฉันบ่อยเกินไป

เราเดินเกี่ยวก้อยกันกลับไปตามทางเดิม
รู้สึกอบอุ่นด้วยสิทธิ์แห่งการเป็นเจ้าของ
รู้สึกหวงแหนเมื่อได้สำนึกว่าสิ่งนี้มีค่า

ความผิดพลาดเป็นของธรรมดา
มีคนอีกมากมายในโลกนี้ที่ต้องร้องไห้ต้องเสียใจ
โดยไม่มีโอกาสแก้ตัวเหมือนเรา

ความรักเหมือนโคถึก กำลังคึกผิขังไว้ ก็โลดจากคอกไป บ่ยอมอยู่ ณ ที่ขัง