บ่วงรักเกศรินทร์

♥ คำโปรย ♥

เกศรินทร์เดินไปตามทางเดินที่ทอดยาวอีกฝากหนึ่งของตัวอาคาร บรรยากาศรอบข้างเริ่มมืด คนงานบางส่วนเริ่มทยอยกลับบ้าน แต่ยังมีบางส่วนที่ทำโอที ส่วนมากแรงงานที่ทำงานในฟาร์มนี้จะเป็นคนในพื้นที่และชุมชนใกล้เคียง พอมีฟาร์มเกิดขึ้น มีโรงงาน เป็นการสร้างงานให้กับคนในพื้นที่ บางคนทำงานจนส่งลูกหลานเรียนจบไปหลายคนก็มี

“ฮัลโหลค่ะ...ได้ค่ะ” ระหว่างเดินใกล้ถึงห้องทำงานของชายหนุ่มคนรักแล้ว เขากลับโทรมาบอกให้เธอไปรอที่รถแทน สร้างความสงสัยให้เกศรินทร์ เธองุนงง เพราะไฟในห้องก็เปิดอยู่ แสดงว่าชายหนุ่มยังอยู่ในห้องทำงาน หญิงสาวจึงเลือกเปิดประตูจะเข้าไปเซอร์ไพรส์คนข้างในห้องทำงาน

“พี่มีนขา...ทะ...” ภาพตรงหน้าทำให้เกศรินทร์ชะงัก คำพูดถูกกลืนหายเข้าไปในลำคอ ภูมินทร์กำลังยืนกอดกับหนึ่งฤทัย หล่อนซบหน้าลงบนอกแกร่งของเขา หันหน้ามามองเธอด้วยสายตาเหยียดหยามและยิ้มเยาะให้เธออย่างผู้ชนะ

“เข้ามาทำไมไม่เคาะประตูห๊ะ!!! แล้วพี่บอกให้ไปรอที่รถไม่ใช่หรอ” ด้วยความตกใจไม่คิดว่าคนตัวเล็กจะเปิดประตูเข้ามา ทำให้เขาเผลอตวาดเธอไปอย่างแรง


ดราม่าไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่นะคะ จะเป็นแนวอบอุ่นหัวใจ

_____________________________________________________________________________
เพื่อประกอบการตัดสินใจ สามารถอ่านรายตอนใน readAwrite ก่อนตัดสินใจซื้อได้นะคะ
ขอบพระคุณนักอ่านทุกท่านค่ะ ❤