เทพบุตรฤาซาตาน

อย่า...อย่าทำอย่างนี้กับลัยลา อย่า” เสียงของเธอร้องห้ามชายร่างใหญ่ที่ดึงทึ้งชุดราตรีราคาแพงอย่างไร้ความปราณี
“คิดเหรอว่าฉันจะยอมให้ผู้หญิงแพศยาอย่างเธอไปแต่งงานกับผู้ชายดีดีอย่างนั้น อย่างเธอมันต้องเจอแบบฉัน”
น้ำเสียงแข็งกระด้างของจาร์ฟาลอดจากปากหนา ก่อนที่จะตั้งหน้าตั้งตากระชากชุดราตรีแสนสวยที่ถูกตัดเย็บอย่างประณีตต่อไปไม่สนใจเสียงกรีดร้อง อ้อนวอนและมือนุ่มที่พยายามปัดป้อง จนกระทั่งเรือนกายสวยเปล่งปลั่งของบุหลันกระจ่างเต็มสองตา เรียกเลือดลมให้พลุ่งพล่านในร่างหนา
“อย่าทำลัยลาเลยนะคะ ลัยลากลัวแล้ว” เธอพยายามอ้อนวอนเทพบุตรที่บัดนี้กลายร่างเป็นซาตานร้าย
“กลัวเหรอ?” เขาถามเสียงสูง “ผู้หญิงที่ไม่รู้จักพออย่างเธอกลัวเป็นด้วยเหรอ อย่างเธอคงไม่มีคำว่ากลัวในสมอง คงจะมีแต่คำว่าไม่รู้จักพอเท่านั้น ห่างหายผัวเก่าไปนานเป็นปี มารำลึกลีลาของฉันหน่อยเป็นไง ไม่แน่นะคราวนี้เธออาจจะติดใจ ไม่หนีฉันไปเหมือนครั้งก่อนก็ได้”
จาร์ฟาพูดจบก็คลานขึ้นไปบนเตียงขนาดใหญ่ของเขา ตะครุบข้อเท้าเล็กที่กระเถิบหนีแล้วลากเข้ามาหาร่างของตน ก่อนจะทาบทับเก็บกักอิสรภาพของบุหลัน
“ฉันจะทำให้เธอมีความสุขจนกระอักเลยคอยดู”
เขากัดฟันพูด ก่อนจะโน้มใบหน้าลงทัณฑ์สาวแสนสวยที่เขารักสุดหัวใจด้วยจูบอันแสนหนักหน่วง ดุดันไร้ความปรานีจนกลีบปากสาวเจ็บร้าว