เทพบุตรจำแลง

คำโปรย
“ในค่ำคืนที่เสียใจที่สุด เธอได้พบกับเทพบุตร...จำแลง”

อารัมภบท

“ว้าย!” แล้วคนเดินกึ่งวิ่งแบบไม่คิดชีวิต ก็ต้องตกใจเสียงหลง เมื่อถูกดึงเข้าไปยังทางหนึ่งที่ทำเอาใจเธอหล่นวูบ!
“อื้อ!” เธอถูกเอามือปิดปาก ดันจนหลังชิดผนัง ดวงตากลมโตเบิกกว้าง และกะพริบปริบๆ เมื่อเห็นว่าใครคือคนที่ดึงตัวเองเข้ามา
ใบหน้าที่ชุ่มไปด้วยน้ำตา โชคดีที่เครื่องสำอางราคาแพงไม่ได้เลอะไปด้วย ถูกมือของเขาผละออกช้าๆ จดจ้องความรู้สึกทั้งหมดที่ปรากฏชัดอยู่ตรงหน้า ด้วยความสะเทือนไหว
“คุณ...” เธอเอ่ยออกมาก่อน ไม่อยากจะเชื่อว่าในวินาทีที่แล้วเธอที่เหมือนกำลังจะดิ่งลงเหว ได้ถูกดึงลากขึ้นด้วยฝีมือของเขา อีกครั้งหรือนี่
ราชิดไม่พูดอะไร แต่เลือกที่จะประทับริมฝีปากลงไปยังกลีบปากอวบอิ่มที่เผยออยู่ของเธอ เขาอดใจไม่ไหว...เพราะคิดถึงเธอมาตลอด
ยิ่งในเวลานี้ที่เธออ่อนแอที่สุด เขาอยากที่จะปลอบโยนแบบที่ไม่สนอย่างอื่น
“อื้อ” เธอส่งเสียงในลำคอเล็กน้อย ส่งเรียวลิ้นหวานตอบสนองเขาแบบไม่มีทีท่าขัดขืนหรือต่อต้าน เธอเพิ่งรู้เดี๋ยวนี้เองว่าความสับสนทั้งหมดในหัวใจ มีความรู้สึกอะไรซ่อนอยู่
มันโล่งขึ้น...
โล่งแบบไม่รู้มาก่อนเลยว่า แท้จริงแล้วหัวใจต้องการอะไร การได้รับรสสัมผัสของเขาเหมือนได้รับคำตอบที่แท้จริงของหัวใจ
เธอคิดถึงสัมผัสนี้...มาตลอดหลายวันที่ผ่านมา แม้จะยังไม่สิ้นสุดความเจ็บปวด หัวใจมันก็เฉลยให้เธอได้รับรู้ว่า เธอก็สามารถมีความสุขได้กับอย่างอื่น แล้วความเจ็บปวดพวกนั้นก็จะค่อยๆ ถูกแทนที่ด้วยความสุขทั้งหมดนี่เอง
เมขลาไม่เคยคิดที่จะมีใครเพื่อลืมใคร
ไม่เคยคิดที่จะให้ใครมาแทนที่ใคร
เธอก็เลยปิดกั้นความรู้สึกของตัวเองที่ได้เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วกับผู้ชายตรงหน้า ทั้งๆ ที่ความจริงแล้ว...มันไม่จำเป็นเลย เธอก็แค่เปิดใจและปล่อยให้ความรู้สึกมันเป็นไป เหมือนเช่นตอนนี้...
“คิดถึง” เขาพูดออกมา ในเวลาที่ค่อยๆ ผละริมฝีปากออก จดจ้องดวงตากลมโตของเธอด้วยความรู้สึกโหยหา
“ฉันงงไปหมด คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”
“นึกว่าจะได้ยินคำว่าคิดถึงเหมือนกันซะอีก” คำพูดของเขาทำเอาเธอตาโตขึ้น
“ไม่ได้หมายความว่าไม่คิดถึง แต่แค่ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรออกไปก่อนดี” เพราะตั้งแต่วันนั้นเธอก็เห็นเขาบ้าง แต่ไม่รู้ว่าจะเริ่มยังไง ควรจะพูดจาหรือพบเจอเขารึเปล่า
เธอวางตัวไม่ถูกเลยสักอย่าง แม้กระทั่งเวลานี้...ที่หัวใจบอกชัดว่าตัวเองต้องการอะไรกันแน่
“ไม่รู้จะพูดอะไร แต่พูดไปหลายอย่างเลยนะ” เขาในเวอร์ชันปากร้ายเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือมีความเง้างอดเข้ามา ทำเอาเธอไม่ชินหนัก จนต้องส่ายหน้าและทำปากยื่นใส่เขา
“คุณนี่มันเหมือนเดิมเลยนะ”
“ไม่เหมือนเดิมเลยสักนิด” เขาตอบรวดเร็ว ทำสีหน้าบึ้งตึงใส่เธอเข้าไปอีก แต่ปลายนิ้วโป้งกลับเลือกที่จะไล้คราบน้ำตาที่ยังติดอยู่ของเธอออกให้แผ่วเบา จนเธออึ้งไปชั่วขณะ
“ไม่เหมือนยังไง”
“เสียความบริสุทธิ์ไปแล้ว”

****โปรดกดทดลองอ่านก่อนซื้อ****

เรื่องนี้เป็นแนวโรแมนติก โรมานซ์ ดราม่า ตลก ครบรส ใครชอบแนวสบายๆ แต่ก็อาจจะมีเสียน้ำตาได้ (ไม่กล้าการันตี 55555) ยังไงฝากพิจารณาเรื่องนี้ไว้ ณ ที่นี้นะค้า ใครยังไม่เคยอ่านของเทพีปรัมปรา ลองเปิดใจได้น้าา ราคาย่อมเยามากก โปรโมชั่น 5 วันเท่านั้น รีบเด้อ!!!

ขอบคุณทุกยอดซื้อและรีวิวค่า
ด้วยรัก จากเทพีปรัมปรา

****ฉบับแก้ไขคำผิดเรียบร้อย****