ผมจะไม่อ่านนิทานอีกแล้ว ภาค 1

“อ่านนิทานเล่มนี้ให้หนูฟังได้ไหมคะ"

เด็กน้อยยื่นหนังสือเล่มบางที่เขียนบนหน้าปกว่า

ซินแบด ผจญภัยกับ 7 เกาะสุดมหัศจรรย์

‘เชี่ย...แค่เห็นก็ขนลุก’

ริวเหลือบมองชื่อปกสีสันสดใสแล้วก็ยิ้มแห้ง เกิดมาไม่เคยอ่านนิทานพวกนี้ ให้ไปดูการ์ตูนโป๊ยังสนุกกว่า แต่ก็นะ น้องกล้าขอ พี่ก็กล้าทำให้

ซึ่งนั่นเป็นการตัดสินใจที่ผิดมหันต์!

รู้ตัวอีกที...ก็โผล่มาในนิทานซินแบดซะแล้ว

แต่ดูเหมือนจะเป็นคนละเวอร์ชันกัน เพราะซินแบดที่เขาพบเนี่ยไม่ใช่พระเอกอกอุ่นโอปป้า เจอกันวันแรกก็จับเขากดผนังแล้วเอา ‘ไอ้นั่น’ จ่อคอแล้ว

แล้วใครว่านิทานซินแบดมีแต่ซินแบดเท่านั้นกันวะ เพราะที่ที่เขามาเนี่ย...แม่งมีผู้ชายอีกมากมายตั้งแต่โจรสลัดขี้เมาไปยันเจ้าชายขี้หลี! แล้วแต่ละคนก็นะ...ว่างมากนักหรือไง ถึงได้มาวุ่นวายกับเขาเหลือเกิน


‘แม่มเอ๊ย...สาบานได้ว่าชาตินี้...กูจะไม่อ่านนิทานอีกแล้ว!’


........................
ตัวอย่าง

“นี่มันจูบแรกของข้า ข้าอยากเลือกเอง” ริวบอก

“จูบแรก...? หึหึ” แล้วซินแบดก็หัวเราะทุ้มๆ ราวกับขำอะไรสักอย่าง

ริวนึกว่าโดนเยาะเย้ยที่ไม่เคยจูบ จึงเก๊กเสียงขรึม “ก็ไม่ใช่จูบแรกหรอก จริงๆ ก็เคยมีคนอยากจูบข้าหลายคน แต่ข้ามันหล่อเลือกได้ไง”

“หึ...”

“ทำเป็นขำ แล้วท่านเคยจูบใครหรือไง”

“...” ซินแบดหันมาจ้องด้วยสายตาลึกล้ำ “อืม...เมื่อคืน...”

“ฮะ ? กับใคร” ต่อมอยากรู้ทำงานทันที

“กับเด็กคนหนึ่ง..” ยิ่งพูด ยิ่งจ้องลึก

ริวเบิกตาโต ‘ซินแบดเป็นพวกชอบกินหญ้าอ่อนเหรอเนี่ย ว่าแต่จูบกับใครวะ เด็กในร้านเหรอ? เด็กขนาดไหน สิบห้าปี? สิบปี? หรือห้าปี? เอ่อ นั่นเด็กเกินไปล่ะ...’

ริวหันไปมองทางอื่น ส่ายหน้า “ช่างเถอะ เรื่องส่วนตัวของท่าน ข้าไม่อยากรู้หรอก แต่วันหลังอย่าจูบข้าอีกก็แล้วกันถ้าไม่จำเป็น”

“ถ้าจำเป็นก็จูบได้ ?”

“อะไรนะ” ริวรีบสั่นหัว “ไม่ ตอนไหนก็ไม่ได้...อื้อ!”

‘เชี่ย...ซินแบดจูบกูอีกแล้ว!’



...............
ปล. เรื่องนี้มีภาคต่อนะคะ