อ้อน

เรื่องเกิดใน พ.ศ.2511
..........................................
สัตวแพทย์วัยแตะสี่สิบที่ยังหาเมียไม่ได้สักที จู่ ๆ ก็ปุ๊บปั๊บรับโชค ดั่งคำโบราณที่ว่า.....แมวมาหาหมามาสู่เขาว่าจะมีโชค......สาวเจ้าอุตส่าห์ปีนข้ามรั้วหวังให้หนุ่มใหญ่เป็นที่พึ่งสุดท้าย.....ทั้งที่เขาไม่อยากยุ่งเรื่องชาวบ้านแต่......เด็กมันอ้อนไม่ยอมได้ไง..........
..........................................
หมอทิวชะงักเมื่อเห็นอะไรแว๊บ ๆ ขาว ๆ ทางหางตาจึงหันขวับกลับมาค้นหาว่ามันคืออะไรกันแน่
“นั่นใคร......” เขาตะโกนถามด้วยความตกใจที่เห็นขาขาว ๆ โผล่พ้นจากหลังโอ่ง .....ไม่น่านะยังเช้าอยู่เลยผีสางนางไม้ที่ไหนจะเฮี้ยน ขนาดนี้ดูสิ...พอถามปุ๊บหดปั๊บ …..
“นะ...หนาว....” เสียงเย็น ๆ เรือนร่างสั่น ๆ จนฟันกระทบดังออกมาจากผู้หญิงผมยาวรุ่ยร่ายที่นั่งขดตัวอยู่ในซอกข้างโอ่ง
เขาสืบเท้าเข้าไปดูใกล้ ๆ ตกลงคนแน่ ๆ ใช่ไหมวะ.....เธอมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง.....หลังบ้านก็มีรั้วรอบขอบชิดถ้าปีนเข้ามา เธอก็ไม่ธรรมดาแล้วล่ะ
“หนู...นะ...หนาว...ขอเข้าบ้านหน่อยหมอ”
เอ้า...รู้จักกูด้วยแน่ะ....แต่ว่าคนแน่ใช่ไหมวะ เสียงเย็น ๆ ยาน ๆ ชอบกล
“เธอเป็นใคร”
“เดี๋ยวค่อยถามได้ไหม......หนูหนาวจะตายอยู่แล้ว”
คราวนี้เสียงชัดแจ๋วไม่มีติดขัด....เฮอะ !...ดุกูอิ๊ก !...หมอทิวใจง่าย เอ้ย…..ใจบุญ ก้มลงประคองเรือนร่างบอบบางผมเผ้าเปียกลู่ปิดหูปิดตามองหน้าไม่ถนัดเห็นเพียงปลายจมูกเล็ก ๆ เขาไม่มีเวลาพิจารณามากนักรีบพาเด็กผู้หญิงที่สั่นงั่ก ๆ เข้ามาในบ้าน พาไปนั่งบนเก้าอี้ก่อนจะไปหยิบผ้าขาวม้าผืนใหม่ส่งให้ เขามีเท่านี้เธอคงต้องตัดสินใจเอาเองว่าจะเอาไปทำอะไร