เกมแค้นแสนรัก

แพรพลอยสูดลมหายใจเข้า เธอยื่นมือไปหยิบปากกาจากกระเป๋าเสื้อสูทของเขา

หญิงสาวจรดปากกาลงชื่อในใบหย่า สิ้นสุดความสัมพันธ์การเป็นสามีแสนเลวและภรรยาแสนโง่ระหว่างเธอกับไททัชตลอดกาล

ชีวิตนับจากนี้แพรพลอยจะเลือกเอง หญิงสาวหันสบตากับชายหนุ่มด้วยความแน่วแน่

"ฉันจะยอมเป็นของคุณ"

เธอบอกพร้อมคืนปากกาให้เขา รามิลลุกขึ้นยืนอีกครั้งและขยับตัวมาชิดที่เตียงคนไข้ เขาสบตาเธออย่างเยือกเย็น ปากข้างหนึ่งตวัดเป็นรอยยิ้มบางๆ

เขาเชยคางเธอขึ้นมา เขาชักจะสนุกกับการตัดสินใจของเธอ รามิลโน้มศีรษะลงมาใกล้ริมฝีปากของเขาอ้อยอิ่งอยู่เหนือริมฝีปากเธอ แต่แพรพลอยดันร่างเขาออก

รามิลเลิกคิ้ว

“ฉันจะยอมเป็นของคุณ ถ้าคุณช่วยอะไรฉันสักอย่าง”

“คุณต้องการอะไรล่ะ”

แพรพลอยกลืนความเจ็บช้ำลงไปในอก ก่อนจะบอกความต้องการของตัวเองแก่เขา

“ฉันต้องการให้กรรภิรมย์มาสยบแทบเท้าของฉัน”

รามิลระเบิดเสียงหัวเราะ

“งั้นเราก็ใจตรงกันพอดี”

เขาบอกแค่นั้นและประกบปากกับเธอ เขาครอบครองและแสดงความเป็นเจ้าของอย่างรุนแรงและลึกล้ำ ริมฝีปากของเขาหนักแน่นและอบอุ่นจนแพรพลอยเคลิบเคลิ้ม……