สัญญาหนี้ (รัก)

*คำโปรย*
“ไม่ต้องใช้หนี้…” ราเมศพูดขึ้นมา
“คะ? ” หญิงสาวอุทาน
“ถ้าเธอยอมรับข้อเสนอของฉัน”
“...” คราวนี้ฐิตาพูดไม่ออก เริ่มกังวลถึงข้อเสนอที่ชายหนุ่มพูดขึ้นมา มันจะเป็นข้อเสนอที่ดีหรือร้ายกันแน่นะ
“ขะ ข้อเสนออะไรเหรอคะ” หญิงสาวถามตะกุกตะกัก เริ่มไม่มั่นใจว่าผู้ชายตรงหน้าเป็นคนดีหรือเลวกันแน่
บรรยากาศความเงียบเข้ามาปกคลุมราวกับอยู่ในป่าช้า มีเพียงเสียงเครื่องปรับอากาศเท่านั้นที่ส่งเสียงให้ได้ยิน
ราเมศเงียบไปอึดใจ ก่อนจะเอ่ยข้อเสนอที่เขาคิดไว้ตั้งแต่เห็นหน้าเธอ
“...เป็นผู้หญิงของฉัน”
เสียงทุ้มเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบไร้วี่แววล้อเล่น
ฐิตาตกใจทันทีที่ได้ยินข้อเสนอของชายหนุ่ม ตาโตเบิกกว้าง อ้าปากค้างกับประโยคที่ได้ยิน
“ผะ ผู้หญิงของคุณ…” หญิงสาวถามย้ำราวกับจะให้แน่ใจว่าตัวเองได้ยินไม่ผิด “นอนกับคุณเหรอคะ”
“อืม” เขาครางรับว่าเธอเข้าใจถูกแล้ว
“ถ้าเธอตกลง…ไม่ต้องใช้หนี้เก่าและหนี้ที่ยืมวันนี้” ชายหนุ่มบอก

“หรือเธอมีแฟนแล้ว” ชายหนุ่มถาม เขาลืมเรื่องที่เธออาจจะมีคนรู้ใจอยู่แล้วก็ได้ เมื่อถามออกไปแล้วเขาก็รู้สึกกังวลกับคำตอบ
“หนูไม่มีแฟนคะ”
คำตอบจากปากเธอทำให้เขาโล่งใจ ถ้าเธอบอกว่ามีแฟนแล้วเขาก็พร้อมจะถอย ถึงเขาจะดูเป็นคนเอาแต่ใจที่ใช้ข้อเสนอบีบบังคับให้เธอมาเป็นของเขา แต่ก็ไม่นิยมยุ่งกับผู้หญิงที่มีเจ้าของแล้ว
“แล้วสรุปว่าไง…ตกลงไหม”
“หนูขอเวลาคิดได้ไหมคะ” ฐิตาเอ่ยต่อลองขอเวลาคิด จะให้เธอตัดสินใจตอนนี้เลยก็ยากอยู่
“สามวัน” ชายหนุ่มบอก เขาให้เวลาเธอได้ใช้ความคิดแค่สามวันเท่านั้น
“แล้วถ้าหนูไม่ตกลง…” หญิงสาวหยั่งเชิงถาม
“สามเดือน…” ชายหนุ่มพูดแล้วหยุดจ้องหน้าหญิงสาว แล้วพูดต่อ “เอาเงินมาใช้ฉันพร้อมดอกเบี้ยทั้งหมด”