ดวงใจดามพ์

“อี๊...หลงตัวเองดำก็ดำหน้าตาก็พอไปวัดไปวาตอนสาย ๆ ได้อย่างนายนี่นะที่คนอย่างฉันจะสนใจไม่มีทางเสียหรอก” ไอ้คนหลงตัวเองนึกว่าตัวเองเป็นใครคนอย่างนาตลัดดาสวยเลือกได้นี่น่ะจะมาสนใจไอ้หมีควายคนนี้เธอมองด้วยหางตาอย่างดูแคลน
ชายหนุ่มเข้าไปใกล้นาตลัดดาพร้อมกลับกระซิบที่ข้างหู
“แล้วผมจะให้คุณหันมาดูผมทั้งตัวเลยว่าผมดำจริงอย่างที่คุณว่าหรือเปล่า นี่ผมให้เกียรติคุณแล้วนะปกติผมไม่ยอมให้คนเห็นของของผมเป็นอันขาด” เอาวะไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้วยอมให้ยัยแผ่นกระดานเรียบมาดูของสงวนของเขาก็ท่าจะดีเบื่อแล้วพวกเนื้อนมไข่
“สองคนนั้นกำลังทำอะไรกันอยู่ครับ” ลุงชมเห็นเหตุการณ์ที่นายหัวดามพ์เข้าไปกระซิบกระซาบอะไรสักอย่างที่ทำให้คุณหนูของเขาหน้าแดงเป็นลูกตำลึงขนาดนั้น
“ไม่มีอะไรค่ะลุง นายหัวบอกว่าเขาจะกลับแล้ว” นาตลัดดารีบตอบลุงชมทันทีแล้วหันไปมองนายหัวดามพ์อย่างจะกินเลือดกินเนื้อ
“อ้าวนายหัวเพิ่งมาถึงเองจะรีบกลับแล้วหรือครับ ผมว่าจะชวนนายหัวทานข้าวกลางวันด้วยกันสักหน่อย เราไม่ได้เจอกันนานแล้วลุงมีเรื่องจะปรึกษานายหัวด้วยแต่ถ้านายหัวรีบกลับก็ไม่เป็นไรเอาไว้วันหลังก็ได้” ลุงชมอดเสียใจไม่ได้ที่รู้ว่านายหัวดามพ์จะกลับแล้วเพราะเพิ่งมาถึงเองแท้ ๆ แต่พอเจอคุณหนูนาตก็จะกลับแล้วไม่เข้าใจสองหนุ่มสาวคู่นี้ จริง ๆ เจอหน้ากันเป็นไม่ได้ต้องหาเรื่องชวนทะเลาะกันตลอดถ้าได้แต่งงานกันไปสงสัยจะมีลูกหัวปีท้ายปีแน่

โปรดอ่านตัวอย่างก่อนการตัดสินใจซื้อนะคะ
ไรท์พิสูจน์อักษรเองอาจมีคำผิดหลงเหลืออยู่บ้าง