เสน่หารักแฟนกำมะลอ (ภาคต่อนางร้ายทวงสิทธิ์)

สถานะ "แฟนกำมะลอ" ใครเขาอยากได้กัน แต่เพราะคำว่า "รัก" คำเดียวทำให้เธอยอมช่วยเขาจากการถูกคลุมถุงชน ถึงแม้ว่าตอนสุดท้ายคนที่เสียใจที่สุดคงหนีไม่พ้นเธอ

-คำโปรย-
"เอ่อคุณดา...คือเมื่อคืนผมเมาจนขาดสติ...ผมไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้....ผมขอโทษ~"
เมื่อไอรดาได้ฟังคำพูดจากปากคนตรงหน้า ทำให้ทำนบน้ำตาพังลงมาอย่างสุดกลั้น ภูผามองไอรดาอย่างสงสารจับใจ
คำว่า 'ไม่ตั้งใจ' ทำเอาหัวใจดวงน้อยปวดหนึบเสมือนมีคนควักมันออกมาแล้วบีบขย้ำจนแหลกสลาย เธอไม่ได้ต้องการคำพวกนี้เลยสักนิด เธอต้องการแค่คำว่า 'รัก' คำเดียวเท่านั้น...แต่มันคงไม่มีทางเป็นไปได้
"ฮึก~ไม่เป็นไรฉันเข้าใจ...ก็คุณไม่ได้ตั้งใจหนิ"ไอรดาพยายามกลั้นน้ำตาและเสียงสะอื้นจนตัวสั่นโยน
"ผมจะรับผิดชอบคุณ..."ปากก็พูดออกไปอย่างนั้น แต่ใบหน้าของภูผายังวิตกกังวลไม่หาย
ไอรดามองหน้าภูผาอย่างผิดหวัง ความเสียใจเพิ่มขึ้นมาอย่างทวีคูณ นี่เขาจะทำร้ายความรู้สึกเธอไปถึงไหนกัน ถ้ามันลำบากใจขนาดนั้นจะพูดออกมาทำไม
"คุณอยากรับผิดชอบฉันเพราะอะไร? "ถึงแม้จะรู้คำตอบอยู่แล้ว แต่เธอก็ยังอยากจะฟังจากปากเขา
"ผมแค่รู้สึกผิด..."ภูผาก้มหน้าตอบอย่างรู้สึกผิด เขาคงให้คำตอบได้เท่านี้จริงๆ
ไอรดาพยักหน้าเข้าใจ เขื่อนทำนบน้ำตาที่กลั้นไว้ไหลลงมาอีกระลอกใหญ่ เธอควรพอแล้วจริงๆ
"ฮึก~ถ้าคุณแค่รู้สึกผิด...คุณไม่ต้องมารับผิดชอบฉันหรอก...ให้ถือซะว่าเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้น"
น้ำเสียงปนสะอื้นบ่งบอกว่าเธอเสียใจมากแค่ไหน แต่จะให้ทำอย่างไรได้ เขาบังคับความรู้สึกตัวเองไม่ได้จริงๆ