นายสถานีรถไฟเถื่อน

คงเป็นเพราะตั้งแต่คนรุ่นใหม่ เริ่มคุ้นกับระบบอินเทอร์เน็ตในช่วง 10 กว่าปีที่ผ่านมา ที่ทำให้แทบทุกวันคืนดื่นดึก จะมีเสียงโทรศัพท์เรียกเข้ามา ที่เครื่องโทรศัพท์บ้านของผม ซึ่งวางอยู่บนโต๊ะในห้องโถง เวลาเช้าถึงค่ำผมจะไม่ว่าอะไร เขาถามเรื่องเวลาเข้าออกของขบวนรถไฟ ผมก็ตอบไป แต่ผมไม่ชอบที่เวลาตี 1 ตี 2 ผมกับภรรยาและลูกกำลังหลับสนิท แล้วต้องลุกขึ้นมารับโทรศัพท์ แม้จะรู้อยู่ว่าบรรดาลูก ๆ ของผมซึ่งแยกครอบครัวออกไปอยู่คนละที่ หากมีธุระด่วนจำเป็นต้องโทร.มาเวลาดึกดื่น พวกเขาจะไม่โทร.เข้าเครื่องโทรศัพท์บ้าน แต่จะโทร.เข้ามือถือ เพราะรู้ว่าทุกคนในบ้าน ไม่สะดวกที่จะลุกจากที่นอน เดินออกจากห้องมารับโทรศัพท์
หลายครั้งที่ผมนอนอยู่กับภรรยา พอมีเสียงโทรศัพท์เธอจะต้องลุกขึ้นไปรับ แม้ผมจะบอกเธอว่า “ไม่ใช่เขาโทร.หาเราหรอก แต่เป็นพวกที่โทร.ถามเวลารถไฟเข้า-ออกน่ะ อย่าไปรับเลย ถึงรับเราก็ตอบเขาไม่ได้ ว่ารถขบวนไหนจะมาถึงเวลาเท่าไหร่