ตรวนสวาทคุณหมอ

คุณหมอธีร์...เขาจีบเธอเพื่อหวังแก้แค้นใครบางคน แต่สุดท้ายกลับตกหลุมรักในแบบไม่ทันตั้งตัว
บุญสิตา...สาวน้อยที่ควรจะเป็นแค่เหยื่อ แต่สุดท้ายเธอกลับไม่สามารถหนีพ้นจากตรวนสวาทที่เขาใช้ล่ามเธอเอาไว้
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“นี่สินะ คือสิ่งที่เธอเลือก” ธีร์พูดเรียบๆ เมื่อเห็นว่าอะไรเป็นอะไร ไม่ผิดที่พวกเขาทั้งคู่ แต่มันคงผิดที่เขาอ่อนต่อโลกกระมัง
“ใบบุญเลือกอะไร อย่ามาเดินหนีกันนะ” เธอตวาดคนที่พูดแค่นั้นแล้วก็หันหลังหนี
เขามันคนใจร้าย เขาจะรู้ไหมว่าเธอกำลังเสียใจ สับสนและก็ประหม่ามากแค่ไหน
“เธอเลือกมันไง” เขาชี้หน้าไปยังไอ้ตัวที่ยืนอยู่หน้าประตู มองอาหารที่หน้าโทรทัศน์ การแต่งชุดอยู่บ้านของเธอ มันมีอะไรที่ยังไม่ชัดเจนจนทิ่มตาอีกเหรอ
“พี่คิดได้แค่นี้เหรอ ถ้าคิดได้แค่นี้ก็กลับไปเถอะค่ะ”
“เธอไล่ฉันเหรอ” ธีร์ถามขึ้นมาเสียงเรียบ “เธอเลือกมันแล้วใช่ไหม”
“ค่ะ ก็นั่นคือสิ่งที่พี่ต้องการตั้งแต่แกล้งมาจีบใบบุญแล้วนี่คะ”
“ปากดี!” เขาคว้าจับบ่าและแขนเรียวเสลา ทุกอย่างที่กำลังทำนั้นล้วนเป็นใจสั่งมา
ธีร์อยากแตะต้อง อยากกอดจูบคนตรงหน้าใจแทบขาด แต่ก็กลัวว่าเธอจะผลักไส จะพูดใส่หน้าว่าเธอนั้นไม่ได้ต้องการเขาอีกแล้ว
“ค่ะ แต่ก็ยังโง่ให้คุณปั่นหัวเล่นอยู่ตั้งนานสองนาน”
“ฉันไปปั่นหัวเธอตอนไหน” น้ำเสียงมันไม่ได้เกรี้ยวกราดอย่างที่ตั้งใจ
“ปล่อยค่ะ” บุญสิตาแกะมือกว้างให้พัลวัน
“ทำไม! หรือเพราะมัน” ธีร์ยิ่งดึงร่างคนตรงหน้าเข้ามาแนบชิด มองแก้มนวลที่อยู่ใกล้กันในระยะประชิด นานเป็นเดือนเชียวนะที่ไม่ได้กอด ไม่ได้จูบกัน
“อย่าค่ะ!”
“เธอแคร์มัน กลัวมันจะรู้เหรอว่าเราเป็นผัวเมียกัน” เขากระซิบถามคนที่เอาแต่ผลักไส มือเล็กๆ คู่นี้เอาเขาไม่อยู่หรอก แต่ที่เขายินยอมไม่โถมเข้าไปใกล้มากกว่าที่ใกล้อยู่ก็เพราะไม่อยากหักหาญเอาแต่ใจ
ตาเขายามนี้เห็นแต่ปากสีหวานที่เขาจำได้ว่ามันฉ่ำมากแค่ไหน
“อื้อ...” เธอไม่คิดว่าจะถูกจูบ แล้วไม่นานทั้งปากและลิ้นก็ขยับตามติดอย่างยอมศิโรราบ
ตาเรากลับมาจ้องกัน ก่อนที่จูบที่สองคล้ายๆ ว่ากำลังจะเกิดขึ้น
“อย่าค่ะ...”
ธีร์มองคนที่ขยับหนีได้สำเร็จ
“เธอกลัวมันจะรู้เหรอว่าจูบกับฉันอย่างดุเดือด”
“ไม่ลากพี่ไรอันเข้ามาเกี่ยวได้ไหมคะ” เธอหันไปพูดตรงๆ
“แตะต้องมันไม่ได้เลยนะ”
“ค่ะ พี่ไรอันเป็นพี่ชายของฉัน ถ้าคุณหมอไม่สบายใจ ก็แค่ไม่ต้องมาตอแยเหมือนเมื่อหนึ่งเดือนที่ผ่านมา ง่ายๆ แค่นั้นเองค่ะ” เธอหันไปจ้องคนที่ไม่คิดจะอธิบายเรื่องเมื่อครั้งก่อน แต่กลับจงใจหาเรื่องเธอไม่จบไม่สิ้น
“ฉันเป็นผัวเธอ แต่เธอกลับเข้าข้างคนอื่น”
“หัดมีเหตุผลบ้างสิคะ พี่ไรอันอยู่ในชีวิตฉันตั้งแต่ต้น แต่เป็นคุณที่เป็นคนอื่น เป็นคนที่ฉันไม่เข้าใจและก็ไม่รู้จัก”
เขาจะเคยรู้ไหมว่าเธอทุกข์ใจมากแค่ไหน
“ฉันก็แค่หมากที่คุณเอาไว้ย่ำยีพี่ไรอัน ก็แค่นั้นไม่ใช่เหรอคะ”