แรงฤทธิ์พิศวาท (นิยายสั้่น อยุ่ในซีรีี่ย์รักชุด รสรักไอสวาท)

“พี่ภูขา..”
เธอรีบส่งยิ้มหวานไปหาเขาเมื่อมองเห็น
“อย่าโกรธเนตรเลยนะคะพี่ภู เนตรรักพี่ภูนี่คะ..”
เธอบอกพร้อมกับสอดแขนมากอดเขาไว้แน่นแล้วหอมแก้มเขาเสียฟอดใหญ่
“เนตร..ระวังกิริยาบ้างนะจ๊ะ เนตรเป็นสาวแล้ว และมีคู่หมั้นแล้วด้วย จะมาทำกับพี่แบบนี้ไม่ได้..”
“ทำไมคะ ก็เนตรรักพี่ภูนี่..”
เธอฉีกยิ้มหวาน
“หรือพี่ภูไม่รักเนตร..”
เธอมองหน้าเขา
“บอกเนตรสิคะพี่ภูรักเนตรไหม..”
เขาพยักหน้าช้า ๆ
“ไม่เอาพูดออกมาสิคะ พี่ภูรักเนตรไหมคะ..”
“รักจ้ะ พี่รักเนตร รักเนตรมากที่สุดเลย..”
“ถ้าอย่างนั้นพี่ภูสัญญานะคะ ว่าจะไม่แต่งงานกับใครทั้งนั้น พี่ภูจะไม่มีผู้หญิงคนไหนทั้งนั้น สัญญาสิคะ..”
“เนตรพี่ว่าเนตรกลับเถอะนะ ค่ำแล้ว เดี๋ยวจะกลับลำบาก..”
“ไม่เอาพี่ภูสัญญากับเนตรก่อน..”
“เนตรอย่าเกเรพี่สิจ๊ะ..”
เขาทำเสียงหงุดหงิดพร้อมกับหันหลังให้เธอ
“โถ อย่าโกรธเนตรเลย เนตรขอโทษก็ได้ ..”
เธอยิ้มกว้าง
“ไปค่ะ กลับบ้านกัน..”
“เนตรกลับคนเดียวได้ไหม..”
เธอทำหน้าบึ้งทันที
“ไหนบอกว่ารักเนตร ไม่ห่วงเนตรหรือไงคะ ค่ำแล้วนะ จะให้เนตรกลับคนเดียวได้ยังไง ไม่รู้ล่ะพี่ภูต้องกลับด้วย ถ้าพี่ภูไม่กลับ เนตรจะค้างที่นี่..”
“เนตร..”
“รำคาญเนตรหรือคะ..”
“เปล่าจ้ะ..”
เขามองหน้าหวานใสของเธอนิ่ง
“ไป พี่ไปด้วย..”
เพียงเท่านั้นรอยยิ้มที่แสนหวานก็เบ่งบานขึ้นบนดวงหน้าที่สวยซึ้งของเธอ
“เนตรรักพี่ภู..จำไว้นะคะ..ไม่ว่าเนตรจะอยู่ที่ไหน พี่ภูต้องอยู่ใกล้ ๆ เนตรให้เนตรได้มองเห็น สัญญานะ..”
เขายกมือบีบปลายจมูกโด่งของเธอเบา ๆ
“ตั้งข้อแม้อยู่เรื่อย เกเรไม่เปลี่ยนแปลงนะเรา..”
“ก็เนตรรักพี่ภูนี่คะ..”
เธอสอดแขนมากอดแขนของเขาพร้อมกับซบใบหน้าลงมาหาแล้วยิ้มกว้างด้วยความสุขใจ ในขณะที่เขากลับใจเต้นแรงแล้วร้อนรุ่มอยู่ตลอดเวลา
แม้จะขับรถพาเธอกลับมาบ้าน แต่ในใจยังกรุ่นด้วยไอแห่งรัก กรุ่นกลิ่นผิวเนื้อนวลที่เนียนกริบ ความหวานหอมเย้ายวนของกลีบปากบาง
“พี่ภูรีบไปอาบน้ำนะคะ เนตรจะรอทานข้าว..”
เธอบอกเขาเมื่อก้าวลงรถแล้วเดินเข้าไปด้านใน ตรงไปหาพ่อเลี้ยงชัยยุทธ์กับแม่เลี้ยงจุฬาพรที่ชะเง้อคอรอคอยการกลับไปของเธอด้วยความกลัดกลุ้ม

“หายไปไหนมาเนตรการุณ มืดค่ำป่านนี้แล้ว ไม่กลัวบ้างหรือลูก หนูโตเป็นสาวแล้วนะ จะเที่ยววิ่งเล่นเหมือนตอนเด็ก ๆ ได้ยังไงกัน..”
“แม่ขา แต่เนตรมีพี่ภูคอยดูแลอยู่ทั้งคนนะคะ..”
เธอแย้งเบา ๆ เมื่อมองหน้าพ่อกับแม่นิ่ง
“เนตรขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะแล้วจะรีบลงมาทานข้าวค่ะ..”
เธอยิ้มหวานก่อนจะรีบเดินกลับไปยังห้องนอน ฮัมเพลงอย่างมีความสุข ในขณะที่ทั้งพ่อกับแม่กลับรู้สึกหงุดหงิดและกลัดกลุ้มอย่างมาก
“คุณคิดอย่างฉันหรือเปล่าคะ..”
จุฬาพรมองหน้าสามีนิ่ง
“เนตรการุณ หลงรักภูอินศร..”
“เป็นไปไม่ได้..”
“แล้วภูอินศรก็รักเนตรการุณด้วย คุณอย่าปฏิเสธว่าคุณดูไม่ออก เด็กสองคนรักกัน ไม่ใช่ความรักแบบพี่น้อง..”
สองสามีภรรยามองหน้ากันนิ่ง
“สิ่งที่เรากลัวกำลังจะเกิดขึ้น ..ทรัพย์สินที่เราไขว่คว้ามาชั่วชีวิตกำลังจะกลับคืนเจ้าของ..หากเราตัดสินใจทิ้งเด็กชายคนนั้นให้ตายกลางป่า ตามพ่อกับแม่ของเขา เรื่องราวที่น่าหวาดกลัวอย่างวันนี้คงไม่เกิดขึ้น..”
“คุณพูดอะไรออกมา..”
พ่อเลี้ยงชัยยุทธ์เอ็ดภรรยาเบา ๆ พลางมองไปรอบตัว ทำให้แม่เลี้ยงจุฬาพรรีบปิดปากเงียบ
“ไม่มีวันนั้นอย่างเด็ดขาด..บ้านนี้ สวนผลไม้ ฟาร์มโคนม เป็นสมบัติของเรา ที่จะมอบให้เนตรการุณ ไม่มีทางที่จะให้เขามาชุบมือเปิบ..”
“แต่ใครคนนั้นคือทายาทเพียงคนเดียวของเจ้าของที่แท้จริง..”
“คุณจุ๊..”
พ่อเลี้ยงชัยยุทธ์เรียกชื่อเล่นของภรรยาอย่างดัง เหมือนต้องจะปรามอยู่ในที เมื่อมองเห็นร่างสูงใหญ่ของภูอินศรกำลังเดินตรงมาทางนั้น