ใจสรวง

ยี่สิบปีผ่านไป มณีสรวงได้กลับมาที่ประเทศบ้านเกิดของตนเองอีกครั้ง เพื่อตามหาแม่ผู้ให้กำเนิด และได้พบกับชายคนหนึ่ง ที่เธอวาดฝันไว้ว่าเขาคือรักแรกพบ แต่ชะตาก็เล่นตลก เหวี่ยงชายคนนั้นให้ไปแต่งงานกับน้องสาวที่เธอไม่เคยรู้ว่ามีตัวตนมาก่อน แล้วเธอจะปล่อยให้น้องสาวนอกไส้คนนั้นมาแย่งความรักของเธอไปได้ยังไง
———————————
“ฉันนึกว่าเรารักกัน...”
“รักหรอ! คุณรู้จักคำว่ารักด้วยหรอมีน...” เขาอดไม่ได้ที่จะตอกย้ำเรื่องรักใคร่กับเธอ
“ทำไมคุณถึงถามแบบนี้” มีนตกใจที่ถูกเขาถามแบบนี้ ทำไมเขาถึงคิดว่าเธอไม่รักเขา ทั้งๆ ที่เธอแสดงออกตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน ว่าเธอรักเขามากแค่ไหน
“งั้นผมขอถามคุณ ถ้าผมไม่ใช่คู่หมั้นของน้องดา คุณจะยังพูดว่ารักผมอยู่ไหม”
“คุณศิลา...” ร่างบางถึงกับเซถอยไปข้างหลังหลายก้าวด้วยความตกใจ มือของเธอสั่นทั้งสองข้าง กระเป๋าเลยหล่นตกพื้นไป
“คุณ...คุณรู้...”
“คุณเก่งนะมีน คุณเก่ง...” เขาหยักหน้าแล้วชมเธอด้วยความเสียใจ นัยน์ตาคมกริบแดงก่ำ ขนตาของเขาเปียกชุ่มไปด้วยน้ำตา แต่ยังกลั้นน้ำตาเอาไว้ ไม่ให้ไหลออกมาตอกย้ำความโง่ของตัวเอง
มีนส่ายหน้าแรงทั้งน้ำตา สิ่งที่เขาคิดมันได้ถูกทั้งหมด เธออาจจะตั้งใจหลอกเขาเรื่องสรวงสุดาก็จริง แต่เธอรักเขาจริงๆ
“ฮึกๆ มีนรักคุณคือเรื่องจริง มีนรักคุณจริงๆ นะคะ มีนขอโทษที่หลอกคุณเรื่องน้องดา แต่ความรู้สึกของมีนที่มีให้คุณ มันคือเรื่องจริงคือความรู้สึกของมีนจริงๆ ฮือๆ คุณอย่าโกรธมีนเลยนะคะฮือๆ มีนรักคุณจริงๆ...” หญิงสาวลงไปคุกเข่าขอร้องเขาทั้งน้ำตา แต่ร่างสูงก็ถอยห่าง แล้วมองดูคนที่นั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้า ด้วยสายตาเฉยชา
“การที่ผมจะรักใครคนหนึ่งได้ มันไม่ง่ายเลยคุณรู้ไหม ผมไว้ใจให้ใจเชื่อใจคุณมากนะมีน ผมทุ่มเทให้คุณหมดหน้าตัก ผมยอมเป็นลูกที่ดื้อดึงของพ่อ เพราะอยากจริงใจกับความต้องการของตัวเอง แต่คุณ...คุณทำมันพังหมดเลยมีน” ศิลาภัทรพรั่งพรูความรู้สึกของเขาให้เธอฟัง อยากให้เธอรู้ว่าเขาเองก็เสียใจไม่แพ้กัน เธอทำให้เขาเสื่อมศรัทธากับความรักจริงๆ
“มีนขอโทษ..ฮึกๆ ขอโทษจริงๆ เราเริ่มต้นกันใหม่ได้ไหมคะ” มีนขอร้องให้เขายกโทษให้ และขอให้เขากลับมาเริ่มต้นกันใหม่ ถึงจะรู้ว่าสิ่งที่ขอไป มันยากสำหรับเขา แต่เธอไม่อยากเสียเขาไปจริงๆ ข้างกายเธอไม่ได้อยากมีแค่ลูกที่อยู่เคียงข้าง แต่เธออยากให้มีเขาอยู่ด้วย เธอไม่อยากให้มืออีกข้างของเธอต้องว่างเปล่า
“นะคะ...นะคะ คุณยกโทษให้มีนได้ไหม สิ่งที่มีนทำไปมีนได้เรียนรู้แล้ว มีนจะไม่ทำอีกแล้วฮึกๆ จะไม่หลอกคุณอีกแล้วมีนสัญญา...นะคะ” เธออ้อนวอนทั้งที่ยังนั่งคุกเข่า พอเห็นเขายื่นมือมา เธอก็คว้ามือของเขาไว้ทันที แล้วให้เขาช่วยพยุงเธอลุกขึ้น
“ขอบคุณนะคะ มีนสัญญาว่าจะไม่โก..”
“ผมขอโทษ” น้ำเสียงเย็นชาตอบอย่างไร้เยื่อใย แล้วแกะมือเธอออก ก่อนจะเดินผ่านเธอไปที่รถ
******************
ตัวละครในทุกตัวละครในเรื่อง สถานที่ หรือแม้แต่เหตุการณ์ เป็นเรื่องราวที่นักเขียนสมมุติขึ้นมานะคะ