สวัสดีครับ ผมชื่อชัชรัณ ไม่ทราบนามสกุล

วันแรกที่ผมนั่งอยู่ตรงนี้ผมมองกู้ภัยช่วยกันยกร่างของใครคนหนึ่งขึ้นรถไปในตอนค่ำ ผมได้แต่ปลง ชีวิตมีเกิด แก่ เจ็บ ตาย

วันนั้นผมพยายามจะกลับบ้าน แต่ผมจำไม่ได้ว่าบ้านผมอยู่ที่ไหน เหมือนคนไร้ความทรงจำ จำได้แค่ตัวเองชื่อชัชรัณ ที่สะกดด้วย ณ เณร ส่วนนามสกุลผมจำไม่ได้

ผมพยายามเข้าไปถามผู้คนที่เดินผ่านมาว่ามีโรงแรมแถวนี้บ้างไหม แต่ไม่มีใครสนใจเสียงเรียกของผม พวกเขาเดินผ่านไปราวกับมองไม่เห็นผม

ผมตัดสินใจนอนลงบนม้านั่งตัวยาวที่ไม่ยาวพอให้นอนเหยียดขา กลางคืนวันนั้นจากที่กลัวว่าจะหนาวจับใจ แต่มันกลับเย็นเอื่อยคล้ายมีเครื่องปรับอากาศในสวนแห่งนี้แทน

ผมเป็นคนชอบจินตนาการ ผมนอนมองท้องฟ้า แขนเกยหน้าผาก ถ้ามีเรื่องปาฏิหาริย์จริง ๆ ตอนนี้ผมคิดว่าตัวเองเป็นผีแน่ ๆ ผมลองหยิกแขนตัวเอง แต่มันเจ็บ ผมยังไม่ตายหรอกใช่ไหม คนตายแล้วที่ไหนจะรู้สึกเจ็บปวดกันล่ะ ผมคิดงั้นนะ


.........................................
โหลดตัวอย่างก่อนตัดสินใจซื้อนะคะ

ราคาหน้าเว็บจะถูกกว่า ios นะคะ

----------------------------------
ขอให้มีความสุขกับการอ่านนะคะ
ด้วยรัก...silky silky