รักคุดใต้เงาใจ (นิยายสั้น อยู่ในซีรี่ย์รวม รสรักไอสวาท)

“นี่หล่อน..จะให้ฉันรับผิดชอบก็ได้นะ..”
เขาเอ่ยขึ้นมาเบา ๆ เมื่อเดินอ้อมมาหยุดด้านหน้าของเธอ
“แต่ต้องทำใจยอมรับหน่อยนะว่าฉันเป็นกระเทย แล้วนอกจากนั้น หล่อนก็ต้องหน้าด้านหน้าทนอยู่ในสังคมอีกนิด เพราะคงจะถูกตราหน้าว่าไม่มีปัญญาหาสามี ถึงขนาดต้องเอากระเทยมาบังหน้า..”
เขาหัวเราะเบา ๆ
“หรือไม่ก็ คงจะต้องถูกมองว่า คงจะมีอะไรผิดพลาด เสียหายจนผู้ชายแท้ ๆ รับไม่ได้ จนต้องอาศัยกระเทยอย่างฉันมาทำหน้าที่เป็นสามี..”
เขาก้าวเข้าไปใกล้เธออีกนิด
“แต่คงไม่มีโอกาสกลับไปตามราวีพี่ชลัมพ์อีกแล้วนะยะหล่อน เพราะฉันจะหาทางขัดขวางเธอให้ถึงที่สุด..”
เขาพูดจบก็หมุนร่างหันหลังหมายจะออกไป ในขณะที่เธอยังนอนนิ่งด้วยหัวใจที่บอบช้ำเจ็บปวดและอับอายอย่างสุดทน
“ขอบใจนะยะที่ทำให้ฉันมีความสุข บางที ฉันอาจจะเปลี่ยนใจ ยังไม่ตัดทิ้ง เผื่อว่าเธอจะนึกถึงเหตุการณ์วันนี้..”
เขาหัวเราะออกมาอีกครั้งก่อนจะก้าวออกจากประตูห้องนอนไปหยุดที่โถงกว้างด้านหน้าที่ทอดไปยังห้องรับแขก ห้องครัวและบาร์เครื่องดื่ม
คริษฐาหันกลับมามองประตูห้องนอนที่เขาเพิ่งออกมาเมื่อครู่ อยากจะกลับเข้าไปแล้วโอบกอดเธอเอาไว้เหมือนเมื่อค่ำคืน ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องรู้สึกโหยหาและหวงแหนเธอเสียนัก
หญิงสาวที่ก๋ากั่นเจนจัดคนนั้น เธอเพิ่งจะทำสิ่งที่น่าเกลียดด้วยการมอมยาชลัมพ์พี่ชายของเขา หมายจะยอมทอดร่างให้ชลัมพ์เชยชมแล้วเรียกร้องสิทธิ์ในการเป็นภรรยา เพื่อพรากเขามาจากดารินทร์และลูก
คริษฐาถอนใจยาว เมื่อนึกถึงความหอมหวานและสะอาดบริสุทธิ์ของเธอที่เขาได้ช่วงชิงมาจากเธออย่างไร้ค่า
หากมีชายสักคนที่ปรารถนาเธอ เขาคงยอมทุ่มเททั้งกำลังทรัพย์และสติปัญญาเพื่อจะได้เธอ มาครอบครองเป็นเจ้าของพรหมจรรย์ที่มีค่ายิ่งนั้น หากแต่เธอต้องสูญเสียให้เขาอย่างง่ายดาย อย่างไร้ค่า
และที่สำคัญเธอต้องสูญเสียให้กับกระเทย แทนที่จะเป็นชายที่รักดังดวงใจ ทำไมเธอจะไม่เสียใจ อาการนิ่งเงียบที่เอาแต่ร่ำไห้ของเธอ ทำให้เขาอดห่วงเธอเสียไม่ได้
คริษฐาเดินวนไปวนอยู่กลางงห้องโถงกว้าง พลางมองไปที่ประตูทางเข้าห้องนอนนานกว่าชั่วโมง เขาตัดสินใจออกไปจากที่นั่น แต่แล้วก็เหมือนมีอะไรบางอย่างดลใจให้เขาหันกลับไปมองที่ประตูห้องนอนของเธอ
เขามองนิ่งอยู่นานกว่าจะยอมผลักประตูเข้าไป แต่แล้ว!ภาพที่เขาเห็นกลับทำให้เขาก้าวกึ่งกระโจนตรงไปยังร่างบางของเธอที่นอนนิ่งอยู่จนเตียง ข้อมือข้างซ้ายมีรอยกรีดกระหน่ำ เลือดสีแดงฉานไหลเจิ่งนองเต็มพื้นห้อง
“พสิกา!..”
ดวงหน้าหวานเผือดซีดสิ้นสตินอนนิ่งอยู่บนเตียงในสภาพที่เปลือยเปล่า เขาไม่รอช้า รีบห้ามเลือดที่ข้อมือก่อนจะคว้าเสื้อผ้ามาสวมใส่ให้เธอแล้วแบกร่างบางวิ่งตรงไปยังรถของเขาแล้วพาเธอส่งโรงพยาบาลอย่างรวดเร็ว