เพียงคุณที่รัก

"อย่าเสแสร้งบีบน้ำตาเรียกร้องความสงสาร เพราะเธอไม่มีค่าพอให้ฉันฟูมฟายหรือโหยหายามจากลาเลยสักนิด เธอมันก็แค่อีตัวที่พ่อฉันใส่ตะกร้าล้างน้ำประเคนบนพานทองถึงขอบเตียงให้คอยบำเรอรองรับอารมณ์เท่านั้น!"

...

การแต่งงานที่เกิดจากการคลุมถุงชน มัดมือชกด้วยผู้เป็นพ่อซึ่งสั่งเสียและเขียนพินัยกรรมไว้ก่อนสิ้นชีพว่า "หากบุตรชายของข้าพเจ้า นายฐาปนา อัศวจิระกุลวาณิชย์ไม่แต่งงานพร้อมจดทะเบียนกับนางสาวเทียนกัลยาภัค อินทรศิริสกุลจวบจนครบ 1 ปี มรดกรวมถึงทรัพย์สมบัติทุกอย่างจะถูกเคลื่อนย้ายบริจาคมอบให้แก่สถานสงเคราะห์ทั้งสิ้น" พิธีวิวาห์ท่ามกลางสีหน้าบึ้งตึงของคู่บ่าวสาวจึงได้เกิดขึ้น...

นับแต่นั้นชีวิตของ เทียนกัลยาภัค ก็ไม่พบเจอกับความสงบสุขอีกเลย...เพราะเธอได้กลายเป็นตุ๊กตาหน้ารถหุ่นเชิดให้ฐาปนาจูงจมูกไปโน้นที นี้ที...

...

...

ขับไล่ไสส่ง พูดจาดูถูกดูแคลนเธอสารพัดว่ารังเกียจเดียดฉันท์ที่จะต้องใช้ชีวิตร่วมด้วย...มันก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอเมื่อครบกำหนด 1 ปี ทั้งเธอและเขาก็จะได้เป็นอิสระต่อกัน แต่เพราะเหตุใดกันเล่าเขาถึงเหนี่ยวขาแขน ตีสีหน้าเศร้าทุรนทุรายแทบตายคล้ายกับขาดเธอไปดั่งสิ้นลมหายใจเสียกระนั้น