ข้าจะเป็นฮูหยินเอก

“เหอะ! สักวันข้าจะหลุดพ้นจากตำแหน่งสาวใช้ให้ได้ ไม่เป็นอีกแล้ว เพราะมันช่างเหนื่อยยากลำบากนัก กระทั่งฐานะสาวใช้ยังแบ่งชนชั้น
นางได้แต่มองคนอื่นแต่งกายด้วยชุดสวยเดินเฉิดฉายรับใช้ในเรือนเจ้านาย แต่เมื่อหันกลับมามองตนมีเพียงเสื้อผ้าเก่าซอมซ่อห่อกายต้องนั่งผ่าฟืนหาบน้ำอยู่หลังจวนคิดแล้วมันช่างอนาถใจยิ่งนัก
แต่แล้ววันหนึ่งกับเหมือนฟ้ามาโปรด เมื่อคุณชายใหญ่ผู้หล่อเหลาเรียกนางเข้าไปหา ในชีวิตนางผู้ไม่เคยผ่านเรื่องอย่างว่ามาก่อนกับถูกเขาล้อลวงไปปรนเปรออย่างบ้าครั่ง เติมเต็มจนนางสุขล้นทั้งกายและใจ
ความสุขนี้อยู่กับนางไม่นานนัก เมื่อเขาผู้ส่งนางขึ้นไปอยู่สรวงสวรรค์กับเป็นคนกระชากนางตกลงมาสู้ก้นเหวลึก
หลานฮวามองคุณชายอยากเจ็บปวดแม้กระทั้งลูกในท้องของนางเขายังไม่ต้องการ แถมยังเฉดหัวนางส่งไปยังดินแดนอันห่างไกล เขาช่างเป็นคนใจดำยิ่งนัก
วันหนึ่งเมื่อเขาต้องการนางกับลูกให้กลับไป กับยื่นเพียงข้อเสนอที่ไม่น่าสนใจมีหรือนางจะยอม
วันนี้นางมีสิทธิ์เลือกเมื่อไม่ได้อยู่ในฐานะสาวใช้ในเรือนของเขาอีกต่อไป
ในวันนั้นหลานฮวาจดจำได้ขึ้นใจ เขาขับไล่ไสส่งนางเช่นไร นางได้แต่เก็บเอาความเจ็บปวดเอาไว้ในซอกหลืบของหัวใจ จดจำเอาไว้ว่าบุรุษผู้นี้กระทำกับนางเยื่องคนไร้ค่าคนหนึ่ง
ถ้าอยากให้นางกลับไปต้องแลกกับตำแหน่งฮูหยินเอกเท่านั้น หลานฮวาต้องการได้รับการการันตีว่าลูกของนางจะไม่มีผู้ใดรังแกได้