มลทินล่ามใจ

'กรุง' ยอมเป็นผู้ร้าย 'พรากแม่พรากลูก' ออกจากกัน ก็ในเมื่อ "ปัทมา' เป็นลูกของคนชั่ว แต่ใช่ว่าเขาจะมีความสุขเพราะเขานั้น 'รัก' แม่ของ 'ลูก' แต่ก็เลือก 'ความแค้น' มากกว่า 'ความรัก' ที่มีต่อแม่ของลูก แต่พอไล่เธอไปแล้วก็ต้องไปตามกลับมา เมื่อเธอมีลูกอีกคนของตัวเอง 'ติดท้อง' ไปด้วย ไม่มีทางให้เธอได้เริ่มต้นใหม่กับใครและลูกต้องมีเขาคนเดียวเป็น 'พ่อ'
++++++
“หมดหน้าที่ของเธอแล้วปัด” คำพูดเย็นชาของพ่อของลูกดังลอดออกมาจากริมฝีปากหนาสีเข้ม ทำให้ใจสาวเจ้าเจ็บ ด้วยรู้ความหมายของมันดี
“ให้ปัดอยู่ต่ออีกได้ไหมคะคุณกรุง” เธอยื่นมือไปจับแขนหนาเขย่าขอร้อง แต่ก็ถูกสะบัดออกเต็มแรง
“ไสหัวไปซะ!”
เขาชี้มือไล่แม่ของลูกไปทางประตูห้องให้เธอเดินออกไป แต่ปัทมากลับเดินไปใกล้เปลก้มตัวลงจะอุ้มลูกน้อย แต่ก็ถูกกระชากแขนดึงออกห่างจากเปลนอน
“จะไปก็ไปแต่ตัว ทิ้งลูกไว้ให้ฉัน”
คำพูดของคนที่เป็น ‘อดีตสามี’ และเป็น ‘พ่อ’ ของลูกน้อยของตนนั้น ทำให้เธอเจ็บปวดจนแทบจะสิ้นลมหายใจตายตรงนี้
“ปัดจะพาลูกไปด้วย ยังไงลูกก็ต้องอยู่กับปัด ลูกต้องการปัด ต้องกินนมปัด และปัดเองก็ต้องการลูก” แม้จะรู้ดีว่าตัวเองไม่มีทางชนะคนใจร้ายได้
“แล้วมีปัญญาเลี้ยงรึไง พาลูกไปด้วยมีแต่จะทำให้ลูกของฉันลำบาก ถ้ารักลูก อย่าพาลูกฉันไปลำบากกับเธอปัด” คำพูดเย็นชาไร้ความรู้สึกดังตอบโต้สวนกลับมาทำให้เธอชาไปทั้งตัว
“ถึงปัดจะไม่รวยล้นฟ้าแบบคุณกรุง แต่ปัดก็รักลูกไม่แพ้คุณ บางทีปัดอาจรักลูกมากกว่าคุณด้วยซ้ำ”
“รักแล้วไง ไม่มีเงิน เธอจะเลี้ยงลูกได้ยังไง เกษมพาปัดออกไปจากบ้านฉัน อย่าให้เธอเข้ามาในบ้านอีก ถ้าใครปล่อยปัดเข้ามาในบ้านพาลูกฉันหนีไป ฉันไม่เอาพวกแกและทุกคนในบ้านไว้แน่!”
“ไม่ไป! ปล่อยปัดนะ ปัดจะอยู่กับลูก ไม่!” ร่างเล็กถูกดึงลากออกจากห้องของลูกน้อยที่เพิ่งคลอดได้สองเดือน ลูกน้อยยังต้องการเธอ ลูกยังต้องกินนมจากเต้าของแม่ และเธอก็ต้องการจะอยู่กับลูก แต่พ่อของลูกต้องการพรากลูกไปจากอกเธอ
อุแว้! อุแว้! อุแว้!
++++++
“คุณกรุงเข้ามาทำอะไรในห้องของปัดกับลูกคะ”
“เข้ามานอนกับเธอ” เขาตอบตรงๆ เพราะเขาต้องการแบบที่พูดจริงๆ และตอนนี้ความเป็นบุรุษของเขาก็ปวดร้าวทรมานจนจะคลั่งแล้ว
“มะ...ไม่ได้นะคะ คุณจะมานอนกับปัดไม่ได้ เรา ‘หย่า’ กันแล้ว”
“แต่เราก็เคย ‘เอา’ กันจนมีลูกแล้วนี่ ทะเบียนสมรสมันจะไปสำคัญอะไรปัด อ่า...ไม่ไหวแล้ว ฉันทนไม่ไหวแล้ว ฉันต้องการเธอ อะ...อื้อ” แล้วปากหนาก็ปิดปากน้อยนุ่มนิ่มในความมืดกลืนกินคำพูดของสาวเจ้าที่กำลังจะตอบโต้กลับตนเอง สองมือกดข้อมือเล็กไว้ข้างลำตัวไม่ให้ต่อต้านตัวเอง


***นิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นตามจินตนาการของนักเขียนเท่านั้นค่ะ

ปล.โหลดตัวอย่างทดลองก่อนตัดสินใจนะคะ

#คิดหื่นเชิญเสพ

ณิการ์(ยักษ์)

***ซื้อหน้าเว็ปจะราคาถูกกว่าซื้อผ่านระบบแอปเปิ้ลนะคะ***