ลวงใจ(ไร้รัก)

เมื่อความรักหมดลงเธอก็พร้อมจะเดินจากไป

“คุณวินรักลูกแต่ไม่เคยรักแม่ของลูกอย่างพลับเลย”นิ้วเรียวชี้เข้าหาตัวเองพร้อมน้ำตา
เธอเหนื่อยที่ต้องทำทุกอย่างเพื่อให้พ่อของลูกรักเธอ แต่สี่ปีที่ผ่านมาไม่มีวันไหนที่คนอย่างนวินจะหันมามองภรรยาอย่างเธอ
“คุณก็รู้ว่าระหว่างเราสองคนต้องอยู่แบบนี้เพราะอะไร”เสียงถอนหายใจเบาๆ ของร่างสูงที่ยืนหลับตาหันหลังใส่ภรรยา
ระหว่างเขาและเธอมีหน้าที่เพียงทำให้ลูกไม่รู้สึกขาดพ่อและแม่เท่านั้น แต่ความรักเขาคงมีให้แม่ของลูกไม่ได้

“กลับบ้านเราเถอะพลับ”
เสียงอ้อนวอนจากนวินผู้ชายที่เธอจากมาพร้อมลูกชายยืนอ้อนวอนร้องขอให้เธอกลับบ้าน เพื่ออะไรในเมื่อเธอไม่มีตัวตนในสายตาของเขาอยู่แล้ว
“คุณวินต้องการเราสองคนจริงๆ หรือต้องการแค่ลูกคะ หากต้องการแค่น้องกันต์คุณวินกลับไปเถอะค่ะ บ้านนี้ไม่ต้อนรับคุณ”น้ำเสียงเด็ดขาดเปล่งออกจากคอระหง
แต่ก่อนเธอยอมทุกอย่างแต่ตอนนี้เธอควรรักตัวเองบ้าง


ดราม่าไม่หนักจ้าา