เรือนใจนายอคิน

เมื่อหนุ่มนักเฝ้าหนังสือ มาเฝ้ามองหาความรักจากครูสาวทุกวัน หลายคนคงเห็นเขาเอาแต่มองคุณครูสาวมาเป็นปี ๆ ได้ขับรถผ่านไปดูประตูรั้วโรงเรียนหน่อยก็ยังดี...

ได้เพียงเฝ้ามองเธออยู่ห่าง ๆ รู้แก่ใจดีว่าสามารถเก็บเธอเอาไว้เป็นความทรงจำอันสวยงาม ในเรือนใจของเขาเท่านั้น แค่นี่ก็มีความสุขที่สุดแล้ว กระทั่งอยู่มาวันหนึ่ง เมื่อถึงโอกาสทองของ ‘อคิน’ ชายหนุ่มพร้อมจะก้าวเข้าไปในโลกของ ‘ครูแหม่ม’ อย่างไม่รีรอ

ตัวอย่าง :

อคินกลายเป็นคนไม่รักตัวกลัวตาย ประหนึ่งว่าเขาพร้อมจะก้าวขาเข้าไปหามีดและลูกปืน พร้อมถูกปลิดชีพด้วยน้ำมือของแฟนหนุ่มเธอ! ขณะที่ครูแหม่มไม่ทันได้บอกเขา ดันมาถึงหน้าบ้านทาวน์โฮมสามชั้นพอดี
บ้านหลังใหญ่โตดูหรูหรา สำหรับครอบครัวใหญ่พักอาศัย มีสวนหย่อมกว้างขวางบริเวณหน้าบ้าน เจ้าของบ้านคงมีฐานะอยู่ทีเดียว ชายหนุ่มจอดรถลงข้างประตูรั้วเหล็กสีดำสนิท
“ขอบคุณคุณอคินนะคะ ที่มาส่ง…”
“เอ้อ... เอาเป็นว่า... วันหลัง...”
‘เลี้ยงข้าวสักมื้อ...’
“แหม่ม… ขอทำขนมไปให้คุณอคินนะคะ เมื่อวานเพิ่งอบขนมเค้กพอดี”
“ครับ… ผมชอบกินเค้กครับ”
โอ้... เค้กของคุณครูแหม่ม! ทั้งกลิ่นหอมอบอวลและรสชาติของขนมปังลอยผ่านจมูกไป ทั้งที่คุณครูสาวยังไม่ได้ทำมันให้เขาทาน อคินฉีกยิ้มกว้าง แววตาเป็นประกาย
“แหม่มไปก่อนนะคะ” เธอยกมือไหว้ลาเขาด้วยความอายุน้อยกว่า แต่พอจะเปิดประตูรถ ดันนึกเรื่องสำคัญออก จึงล้วงหยิบของในกระเป๋า ส่งให้คนขับรถ “แหม่มลืมเลยค่ะ ว่าจะให้ตั้งแต่วันก่อน มาสเซอร์มิกเขาฝากการ์ดเชิญมาให้...”
“การ์ดเชิญ?”
“ใช่ค่ะ งานแต่งมาสเซอร์มิกค่ะ แล้ว...” ครูสาวกลอกตาไปมา มือไม่ปิดประตูรถเสียที เธอทักท้วงคำพูดก่อนหน้านี้ “แหม่มยังไม่มีแฟนนะคะ