Owner เจ้าของเถื่อน

ในค่ำคืนเข้าหอที่พลอยลินน์ใฝ่ฝันจะได้เป็นเจ้าสาวตามพฤตินัยของคนรัก กลับกลายเป็นวันที่เขาเซ็นสัญญามอบตัวเธอให้กับอคีราห์เพื่อชดใช้หนี้สินที่ตัวเองก่อ ส่วนคนอย่างอคีราห์หรือจะยอมเสียเงินเพื่อสิ่งนี้...ในเมื่อสิ่งที่เขาต้องการคือความจริงที่ไม่เคยรู้มาก่อน

"คุณอธิกับ..." ด้วยสติปัญญายังไม่ครบถ้วนนัก พลอยให้ลืมเรื่องราวที่เกิดขึ้นเสียสนิท
"คิดถึงมันงั้นเหรอ" อคีราห์พูดขัด วางบุหรี่ลงบนถ้วยและเดินมานั่งขอบเตียง โน้มหน้าลงหาอีกคนจนจมูกแทบจรดกัน
"เปล่า แค่สงสัยว่าพวกเขาหายไปไหน" เห็นสีหน้านิ่งในระยะประชิด ความรู้สึกก็พลันตื่นกลัวและหวาดระแวง จนต้องรีบเบือนหน้าหนี แต่ทว่าระหว่างนั้นแก้มนวลก็เฉียดฉิวสันจมูกของอีกฝ่าย
"ฉันรู้ว่าเธอคิดถึงมัน"
"ไม่ใช่อย่าง..." เธอตั้งใจจะแย้ง แต่พอหันกลับมาริมฝีปากของเธอก็สัมผัสเข้ากับกลีบปากเขาอย่างจัง ดวงตากลมก็พลันเบิกกว้าง กว่าจะตั้งสติได้อีกคนก็ใช้มือโอบคอระหงรั้งเข้าหา ตามด้วยบดจูบอย่างดุดัน
"อื๊อ ปล่อยนะ"
มือเล็กพยายามทุบอกเพื่อให้หลุดพ้นจากพันธนาการ พลางคิดว่าเขาเป็นบ้าอะไรที่ทำตัวว่าหวงนักหนา ทั้งที่เมื่อคืนก็ออกคำสั่งให้แต่งตัวแบบนั้นด้วยตัวเองแท้ ๆ แต่ทว่าความคิดอคีราห์ไม่ได้หมายถึงการแต่งกาย เพราะต่อให้เธอแต่งตัวด้วยชุดวาบหวิวมากกว่านี้เขาก็ไม่ว่าอะไร เพียงแค่อย่างเดียวคือ...
คนของเขาต้องไม่เข้าไปยุ่งหรือชักชวนใครก่อน
ไม่กี่นาทีให้หลัง เขาถอนจูบและเพ่งเข้าไปในแววตาระริกตรงหน้า
"จำไว้นะ ฉันคือเจ้าของร่างกายเธอ ส่วนหัวใจเธอให้ใคร ฉันไม่แคร์"