คนไกลบ้าน อีสานพลัดถิ่น

นอ้งสาว ...
เธอมีโอกาสมองบนท้องฟ้าบ้างหรือเปล่า...
วันนี้ฟ้าหม่นครึ้มคล้ายฝนจะตกโปรยปราย
เธอจะรับร็ูเพียงแต่ความเย็นเหน็บหนาวของ
น้ำฝนที่รินรด จนต้องกอดอกอวบอั๋นเพื่อค้น
หาไออุ่น เท่านั้นหรือ...
คงไม่เป็นความผิดของสายฝนแห่งฤดูกาล
หรอกนะที่ทำให้เธอดูเงียบเหงาเช่นนั้น...
น้องสาว...เธอคงเหนื่อยล้า
เกินจะเงยหนา้ อันงดงามนั้นขึ้นมองท้องฟ้า
ในยามค่ำคืน
ดวงดาวไม่ได้เดียวดายอย่างที่เธอคิดหรอก
นะ
จันทร์เสี้ยวยังพอให้ชมในคืนเดือนแรม
หริ่งเรไรจะคอยปลุกปลอบให้เธอผ่านพ้น
คืนวันอันเปลี่ยวดายไปได ้
ด้วยกำลังใจที่มากกว่าแสงอันวับแวมนั้น...