เมียหยำฉ่า

หญิงงามเมืองอย่างเธอนี่แหละจะพลิกชะตาแผ่นดิน
..........................................................................

ความเสียใจที่จันทร์จิราได้เห็นคนรักของเธอกำลังพรอดรักกับผู้หญิงอีกคน

สร้างความตกใจและเสียใจให้หญิงสาวเป็นอันมาก เธอไม่คิดว่าคนรักที่กำลังจะแต่งงาน

กันเดือนหน้าจะกล้าทรยศกันได้ลงคอ

ความโศกเศร้าทำให้เธอขาดความระวัง จนนำมาสู่อุบัติเหตุที่ใครก็ไม่อยากให้เกิด

แต่ใครจะรู้ว่า จันทร์จิรา จะยังไม่ตาย แต่ดันมาตื่นขึ้นในช่วงหลังการเปลี่ยนแปลง

ระบอบการปกครองไม่กี่ปี ที่สำคัญเธอยังได้มาเจอผู้ชายเลวๆและหญิงแพศยาคนนัั้นอีก

ที่ร้ายกว่าคือ…ตื่นมาเธอก็เจอข้อหาคบชู้สู่ชายทันที แม่เจ้า…อะไรกันนี่

จะแก้ปัญหาอย่างไรดีล่ะ ศัตรูเต็มไปหมด

ที่สำคัญเธอจะกลับไปปีปัจจุบันได้ยังไง……..

คำเตือน : นิยายเรื่องนี้โทนเรื่องเหมือนจะดราม่าแต่ไม่ดาราม่านะคะเพราะนางเอกของเราเป็นคนสตรองค่ะ
ถ้าใครแนวดราม่าผ่านได้เลยค่ะ นิยายเรื่องนี้เหมาะสำหรับคนที่ชอบนางเอกเก่งและเข้มแข็งมากกว่าค่ะ และบางเรื่องเหมือนจะเป็นเรื่องเหนือธรรมชาติที่วิทยาศาสตร์อธิบายไม่ได้นะคะ

ตัวอย่างนิดๆ หน่อยๆ ค่ะ

ชายแต่งตัวภูมิฐานรูปร่างสูงใหญ่ลงมาจากรถคันนั้น เขาพูดอะไรกับคนขับสองสามคำ แล้วรถก็แล่นจากไป ส่วนผู้ชายที่จันทร์จวงบอกว่าเป็นสามีของเธอก็เดินมาหยุดที่หน้าห้องแถว
มองไปแล้วเขาก็หล่อไม่เบาเลย ทั้งหล่อทั้งเท่เหมือนพระเอกหนังสมัยก่อนไม่มีผิด คล้ายๆ ใครนะ อ๋อ มิตร ชัยบัญชา จันทร์จิราพยายามนึกดาราคนโปรดของคุณตา
เอ...ช่วงรัชสมัยนี้ก็เป็นช่วงของคุณตาเธอกำลังเป็นวัยเด็กหรือเปล่า จำได้ว่าคุณตาเคยเล่าให้ฟังว่าเกิดหลังจากเปลี่ยนรัชสมัยไม่นาน
“ยังไม่ตายเหรอ นึกว่าจะตายไปแล้วซะอีก” คุณหลวงวิศาลเอ่ยขึ้นเสียงต่ำ
จันทร์จิราที่กำลังจะยิ้มให้เขาหุบยิ้มแทบไม่ทัน ไม่คิดว่าคำแรกที่เขาทักทายเธอก็คืออยากให้ตาย
คุณหลวงวิศาลที่ใครๆ เรียกกัน หรือ พันตรีหลวงวิศาลตามนามเต็มของเขา
จันทร์จิราหันมองหน้าจันทร์จวงทันที นี่หรือคือสามีของเธอ ใช่สามีจริงๆ ใช่ไหม
พอมาคิดอีกทีจากเรื่องที่น้องสาวเล่าให้ฟังเมื่อครู่ เขาจะทักเธอแบบนั้นก็ไม่ผิดหรอก เพราะจันทร์จิราคบชู้สู่ชาย
ใครเป็นสามีก็ต้องโกรธ...แต่ทำไมพอนึกถึงคำว่า ชู้ คำว่า ใส่ร้ายก็ลอยมาด้วยทุกครั้ง
“คุณหลวงสวัสดีจ้า” จันทร์จวงยกมือไหว้คุณหลวงพลางเอาเข่าที่ชันอยู่บนเก้าอี้ลง
“อือ” เขาตอบด้วยเสียงในลำคอเบาๆ
ร่างสูงใหญ่สมชายชาตรีและดูดีมากหันมองจันทร์จิรา หญิงสาวยิ้มแห้งๆ กลับไปให้เขา
จะตอบอะไรเขาดีล่ะ...ตอนนี้เธอไม่ใช่จันทร์จิรา แต่เธอคือจันทร์รำไพภรรยารองของคุณหลวงวิศาลที่อยู่ตรงหน้าเธอนี้ ข้อมูลจากจันทร์จวงที่ได้มาก็แค่ไม่มากนัก
“ทำไมเงียบเป็นเป่าสากล่ะ ไม่ปากดีเถียงฉอดๆ แล้วเหรอ” เขามองหน้าภรรยาแล้วพูดเสียงเหยียดหยาม
ไม่ปากดีเถียงฉอดๆ...แปลว่าจันทร์รำไพจะต้องไม่ใช่คนสงบเสงี่ยมนักหรอก จันทร์จิราคิด อย่างนั้นก็ดีเลย เพราะมันช่างตรงกับนิสัยเธอเช่นกัน
“แล้วคุณหลวงล่ะ ถ่อสังขารมาถึงนี่ มีธุระอะไรเหรอคะ” จันทร์จิราถามกลับไปพลางมองหน้าน้องสาว
จันทร์จวงหน้าตาตื่นเล็กน้อย...
เมื่อครู่เธอก็ลืมถามน้องสาวไปด้วยว่าบ้านของคุณหลวงอยู่แถวไหน จะถามตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วล่ะ คงต้องเอาตัวรอดตามสถานการณ์ไปก่อน
“อ๋อ ยังปากดีเหมือนเดิม” เขาพูดแล้วเดินมาหยุดตรงหน้าเธอ แล้วหันไปหาจันทร์จวง
“ฉันขอคุยกับพี่สาวเธอหน่อย”
“ค่ะ” จันทร์จวงรีบตอบรับแล้วลุกจากเก้าอี้หัวโล้นที่นั่งอยู่อย่างฉับไว
“จวง เดี๋ยว อย่าเพิ่งไป” จันทร์จิราเรียกรั้งจันทร์จวงไว้
“พี่จันทร์คุยกับคุณหลวงไปก่อนนะ ฉันขอออกไปหาซื้อของกินสักหน่อย เดี๋ยวฉันกลับมานะพี่” เธอรีบบอกพี่สาว
“อย่าไปสิ” จันทร์จิราไม่อยากอยู่คนเดียวกับผู้ชายหน้าเข้มคนนี้
“ทำไม กลัวอะไรฉันนักหนารึ” เขาถามภรรยาแล้วไปนั่งลงที่เก้าอี้ตรงข้ามกับจันทร์จิรา
“ไม่ได้กลัว ทำไมต้องกลัวด้วยล่ะ” เธอตอบกลับไปพลางยิ้มหวานตามไปให้เขาด้วย
ถ้าเธออยากรู้ความจริงเรื่องของตนเองให้มากกว่านี้ บางทีจันทร์จิราคงพาตัวเองกลับไปอยู่ที่บ้านของหลวงวิศาล
ที่นั่นอาจจะมีอะไรให้เธอได้ค้นหาว่าเรื่องราวทั้งหมดเป็นอย่างไรกันแน่
“ปากดีเหมือนเดิมแล้วสินะ” เขาค่อนขอดเธอ
“ไม่ได้แค่ปากดีอย่างเดียวนะคะ เป็นคนดีด้วย” จันทร์จิราตอบ
ขอกวนประสาทคุณหลวงวิศาลนี่หน่อยเถอะ หน็อยแน่ รับจันทร์รำไพไปเป็นภรรยารองแต่กลับไม่ยอมมีลูกกับเธอเพราะเชื่อฟังภรรยาหลวง อย่างนี้มันต้องจัดการกันซะหน่อย
“คนดี? คนดีที่ไหนเขาคบชู้กันบ้างล่ะจันทร์รำไพ ไหนเธอลองตอบฉันมาสิ คนดีเขาทำกับอย่างนี้หรือ” คุณหลวงวิศาลมองเธออย่างชิงชัง
ถ้าเกลียดขนาดนี้แล้วจะมาหาจันทร์รำไพถึงบ้านกันทำไม แสดงว่าในความเกลียดก็ต้องมีความรักที่ให้ภรรยารองอยู่บ้างแหละ จันทร์จิราคิด
“คุณหลวงแน่ใจได้ยังไงว่าฉันคบชู้ ไหนล่ะ หลักฐาน” จันทร์จิราถามกลับไป
“หลักฐาน?” เขาทวนคำ
“ใช่ จะกล่าวหาใคร มันต้องมีหลักฐานสิ จะกล่าวหาลอยๆ หรือเชื่อคำคนอื่นแล้วมาใส่ความกันมันไม่ได้หรอกนะคะ” ทนายสาวในร่างของจันทร์รำไพกล่าวออกไป
คุณหลวงวิศาลมองหน้าภรรยารองของเขาอย่างประหลาดใจ ทำไมจู่ๆ จันทร์รำไพถึงได้เอ่ยวาจาออกเหมือนคนมีความรู้ด้านกฎหมายอย่างนั้นแหละ ทั้งที่เขาเองก็เพิ่งสอนอ่านเขียนให้เธอไปไม่มากนัก
หญิงสาวในยุคนี้น้อยคนจะอ่านออกเขียนได้ แต่เขาก็สอนให้จันทร์รำไพอ่านเขียนได้บ้างแล้ว แต่นี่ไม่ใช่จะแค่อ่านเขียนได้ เธอพูดได้อย่างมีหลักการเสียด้วย
“ว่าไง ไหนละคะ หลักฐานที่ว่าฉันคบชู้ ขอหลักฐานที่ไม่ใช่แค่พยานบุคคล เพราะแค่บุคคลมันเชื่อถือไม่ได้ทั้งหมดค่ะ”
“จันทร์รำไพ” คุณหลวงเอ่ยชื่อเธอออกมา
“ค่ะ จันทร์รำไพ แล้วยังไงคะ ฉันเป็นคนถูกกล่าวหาว่าคบชู้ ฉันไม่มีสิทธิ์จะโต้แย้งหรือยังไง” เธอถามเขากลับ
“เธอมีสิทธิ์ที่จะทำแบบนี้ ถ้าเธอมั่นใจว่าตัวเองบริสุทธิ์ก็หาหลักฐานมาพิสูจน์สิว่าเธอไม่ได้คบชู้” คุณหลวงวิศาลตอบโต้กลับมา
“ได้ มันจะยากอะไร แค่ไปเรียกผู้ชายคนนั้นมาถามก็จบเรื่องแล้ว” ทนายสาวตอบเขา
“งั้นเธอก็ตามไอ้เรืองไปถามมันที่นรกแล้วกันนะ เพราะมันตายไปเมื่อเช้านี้แล้ว” หลวงวิศาลตอบกลับมา
“ห๊า....ว่าไงนะ” คนที่มาโผล่ผิดยุคอุทานอย่างลืมตัว
ถ้าคนที่ถูกกล่าวหาว่าคบชู้กับเธอตายไปแล้ว อย่างนี้มันก็ยากจะพิสูจน์ได้แล้วสิ...
แต่เธอจะปล่อยให้ตัวเองจมอยู่กับข้อกล่าวว่าคบชู้ไม่ได้!! เธอต้องพิสูจน์ความจริงเรื่องนี้ให้กระจ่าง
จันทร์จิราบอกตัวเอง...