แค่เจ้านาย

“กูบอกมึงแล้วใช่ไหมให้ห่างจากไอ้มีน” เจ้านายตวัดสายตากร้าวมามองเพชรครู่หนึ่งก่อนจะหันไปมองถนนด้านหน้า
“ถ้าเรื่องรูปในเพจ ผมอธิบายได้”
มือทั้งสองข้างของเจ้านายกำพวงมาลัยแน่นจนเห็นเส้นเลือดปูดนูน เล่นเอาเพชรก็ลอบกลืนน้ำลายลงคอ
“งั้นมึงก็อธิบายมา”
“มีนก็แค่ขอดูรอยช้ำที่จมูกเฉยๆ ครับไม่มีอะไร คนลงรูปคงจินตนาการไปไกลจึงใส่แคปชันแบบนั้น”
“มึงไม่บอกมันไปล่ะว่ารอยที่แก้มกับจมูกเป็นฝีมือของกู”
“มันไม่มีอะไรจริงๆ นะครับ เราเป็นแค่เพื่อนกัน”
“หึ มึงดูไม่ออกเหรอว่ามันไม่ได้คิดกับมึงแค่เพื่อน อย่าทำตัวอ่อนต่อโลกหน่อยเลย” เจ้าตวัดสายตากร้าวมามองเพชรอีกครั้ง ทำให้เพชรต้องหลุบตาลง
“ขอโทษครับ”
เจ้านายมองคนที่เอะอะก็ขอโทษด้วยความหงุดหงิดก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาแล้วหันไปมองถนน เมื่อถึงคอนโดคนตัวใหญ่กว่าก็จับข้อมือขาวเข้าไปในห้องนอนแล้วเอ่ยกับคนตัวเล็กกว่า
“กูต้องทำยังไงกับมึงดี มึงรู้ตัวไหมว่ามึงแม่งโคตรอ่อย อ่อยไปทั่ว ไอ้มีนมันถึงคิดว่ามึงให้ท่ามันอยู่ไง”
“ผมเปล่านะครับ”
“ตอนนี้มึงก็อ่อย”