แม่เรือน

***นิยายเรื่องนี้เคยวางขายในMebแล้ว**** ผู้เขียนทำการลบและปิดการขายไปพักหนึ่ง จากนั้นจึงนำมาวางขายใหม่อีกครั้งในวันนี้

เพราะฉะนั้น...ผู้อ่านท่านใดที่เคยซื้อแล้ว... #ไม่จำเป็นต้องซื้อซ้ำนะคะ เพราะโครงเรื่องและเนื้อหายังคงเหมือนเดิมค่ะ

พีเรียดโรมานซ์ อ่านสบาย ๆ
ฝากไว้ในอ้อมอกอ้อมใจทุกท่านด้วยนะคะ ^__^

---------------
#คำโปรย

หรือชะตาจักลิขิตเอง ว่าให้เธอเป็น “แม่เรือน” ของใคร
แต่หากมิได้เริ่มต้นด้วยความรักแล้ว...
ชีวิตการครองเรือน จักสุขสงบได้อยู่หรือไม่ ?
--------------------

พ่ออินหยุดชะงักอยู่หน้าประตูหอนอน...แววตาคมจ้องมองแม่หญิงตรงหน้าราวกับถูกมนตร์สะกดไปครู่หนึ่ง...
หญิงสาวร่างบางอ้อนแอ้น กำลังนั่งสางผมอยู่หน้ากระจก ในยามเธอนั่งอย่างไม่ระวังตัวเช่นนี้ปมผ้านุ่งจึงคลายลงต่ำ...มองเห็นตั้งแต่กลางแผ่นหลังจนเกือบถึงร่องสะโพก...

“พี่อิน...กลับมาแล้วหรือจ๊ะ”
หญิงสาวหันหน้ากลับมาหาเขา และภาพตรงหน้ายิ่งทำให้พ่ออินนิ่งเงียบเป็นหุ่นปั้นมากยิ่งขึ้น...ท่อนบนกายสาวมีเพียงผ้าผืนบางพันอกไว้ แต่ผ้าก็บางมากเสียจนไม่อาจปกปิดความงามของสองเต้ากลมกลึงนั้นได้เลย...

อีกทั้งผิวกายสาวก็ยังผุดผ่องสะท้อนแสงตะเกียง...งามน่ามองเสียจนแทบขาดสติ

แม่กาหลงทำเขาว้าวุ่นใจนัก
มีใครเคยเตือนเธอแล้วหรือไม่...ว่าความงามของเธอนั้นเป็นอันตรายต่อบุรุษมากเพียงใด
---------------------