วันนี้ขอพักสักหน่อย

พวกเราเรียนรู้ตั้งแต่เด็กแล้วว่า ต้องทําสิ่งใดสิ่งหนึ่งได้เก่งมาก
และต้องประสบความสําเร็จถึงจะได้รับการยอมรับ
เราเลยรู้สึกผิด ไม่คุ้นชินต่อความจริงที่ว่า
เราสามารถปล่อยวางหน้าที่อันหนักอึ้ง ความรับผิดชอบอันหนักหน่วง แล้วหยุดพักบ้าง

สังคมและข้อมูลท่วมท้นที่ไม่มีวันสิ้นสุด เราจึงหวั่นไหวอยู่ตลอดเวลา
ช่องว่างระหว่างภายในกับภายนอกค่อยๆ ขยายกว้างขึ้น
หากเราอยากรักษาสมดุลระหว่างภายในกับภายนอกเอาไว้ ก็จะต้องหยุดพักบ้าง
ซึ่งการพักผ่อนที่ดีควรเริ่มต้นจากการเรียบเรียงความคิดในสมองให้เป็นระบบระเบียบ
จัดการและเยียวยารอยแผลในอดีต รวมถึงเรื่องว้าวุ่นต่างๆ ในหัว
.
ผมได้เฝ้าดูชีวิตผู้อื่นมามากมาย ได้ฟังเรื่องราวของพวกเขาโดยตรง
ทําให้รู้ว่าแท้จริงแล้วปัญหาส่วนใหญ่ของผู้คนมักเกิดขึ้นจากความสัมพันธ์ของคน
หากพูดกันตามตรง แต่ละคนมีวิธีรับมือต่อชีวิตและความสัมพันธ์ส่วนบุคคลต่างกันออกไป
ผมเลยไม่ต้องการยัดเยียดความคิดของตัวเอง แค่อยากให้คุณรับฟังว่ามีมุมมองแบบนี้อยู่ด้วยแฮะ
ไม่ได้หวังว่าความคิดของตัวเองถูกต้องที่สุด แค่ช่วยคุณแก้ปัญหาได้บ้างก็พอใจแล้ว
ลองปิดหนังสือเล่มนี้แล้วหลับตาลงสักพักสิครับ
การหลับตาแล้วสงบใจลงอาจช่วยคุณได้ไม่มากก็น้อย ต้องลองทําดูนะครับ
ในการพักครั้งต่อไป ผมหวังว่าคุณจะบอกเจ้าอุปสรรคทั้งหลายว่า
#วันนี้ขอพักสักหน่อย