ของตายคนโปรด My Deceitful Lover

**เรื่องยาว พันกว่าหน้า มีตัวอย่างให้อ่านจุใจ**

แนวเรื่องเป็น Bitter-Sweet Drama ค่ะ
มีคำนำแนะนำเรื่องก่อน เปิดเข้าไปอ่านประกอบการตัดสินใจได้นะคะ



เพราะผู้ชายมันร้าย ผู้หญิงเลยต้องใจแข็งให้มาก
อาการเวลาที่ผู้หญิงจะเสียตัว มันก็คล้ายๆแบบนี้แหละ

อย่าคิดจะปราบเสือเพราะจะกลายเป็นเหยื่อเสียเอง

***
“เพิร์ลคนดี เพิร์ลไม่รักพี่เหรอคะ”

ณัฐนันท์จูบลงที่ข้างแก้มเนียน กรุ่นกลิ่นแอลกอฮอล์จางๆเจืออยู่ในลมหายใจ
เขาซุกไซ้ลงที่ต้นคอของเธอ ลากลิ้นไปตามผิวเนื้อนุ่มแล้วขบเม้มเบาๆที่หลังใบหู
สูดกลิ่นหอมจากสบู่ที่ติดตามผิวเนื้ออย่างหลงใหล

พัลลภาขนลุกซู่ ในเวลานี้ร่างกายของเธอยินยอม พร้อมจะเป็นของเขา
แต่ในใจของเธอกลับหวาดหวั่น

“พี่นัท... รักเพิร์ลหรือเปล่าคะ”

พัลลภาถามคำถามที่อยากรู้ เธอรักเขาและบอกกับเขาไปแล้วว่ารัก
แต่คำว่ารักจากปากของเขา แม้เพียงครั้งเธอก็ไม่เคยได้ยิน

ณัฐนันท์มองหน้าเธอแล้วส่งยิ้มอบอุ่นมาให้
เขาเกลี่ยปอยผมที่ปิดหน้าของเธอออก กดจูบลงบนหน้าผากมน
ก่อนจะยืนยันด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

“รักสิคะ”

พัลลภาสบตากับเขาภายใต้แสงสลัว
ไม่ได้เห็นอะไรมากกว่าความดำมืดที่สะท้อนกลับมา
ในสายตาของเธอมีแววลังเล
ถ้าเธอยอมเป็นของเขา เท่ากับเธอกำลังทำผิดอยู่หรือเปล่า
สิ่งที่เธอทำถูกต้องไหม

“เพิร์ลไม่เชื่อพี่เหรอคะ”

น้ำเสียงของเขาน้อยใจ และมีแววของความตัดพ้อ

“เพิร์ล เพิร์ลแค่ไม่แน่ใจ”

พัลลภาตอบเสียงแผ่ว ใจหนึ่งก็กลัวเขาโกรธ
แต่อีกใจก็เกิดความไม่แน่ใจ เธอรักเขา รักมาก แต่เธอไม่แน่ใจว่าสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น มันถูกต้องไหม

“มีอะไรที่ต้องไม่แน่ใจอีกคนดี เรารักกันใครๆก็ทำแบบนี้กันทั้งนั้น”

***

“พี่นัทบอกเพิร์ลมาผู้หญิงคนนั้นเขาเป็นใคร”

พัลลภากรีดร้อง สะอื้นฮัก น้ำตาไหลอาบแก้ม เจ็บปวดไปหมดทั้งใจ
ไม่ถึงสี่สิบแปดชั่วโมงหลังตกเป็นของเขา เขาก็ไปกับผู้หญิงคนอื่น เธอมีค่ากับเขาบ้างไหม

นึกถึงความอ่อนหวาน อ่อนโยน และคำว่ารักที่เขาบอก มันคือเรื่องจริงหรือเปล่า
ณัฐนันท์พูดไม่ออกบอกไม่ถูกขึ้นมาทันทีเมื่อเจอคำถามนี้เข้าไป

“เพิร์ล คือเขาเป็น...รุ่นพี่ รุ่นพี่ที่รู้จักกัน”

ณัฐนันท์พยายามจะนึกหาคำตอบว่าจะบอกว่าพริมาเป็นอะไรกับเขาดี
เป็นอะไรก็ไม่รู้เหมือนกันเพราะไม่เคยกำหนดสถานะ
แต่สถานะนึงที่มีแน่ๆ และไม่ได้โกหกด้วยก็คือ รุ่นพี่

“รุ่นพี่เหรอคะ! พี่นัทจะบอกเพิร์ลว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นรุ่นพี่!”

พัลลภาอยากจะหัวเราะแต่หัวเราะไม่ออก นี่เขาเห็นเธอเป็นอะไร
เธอโง่มากใช่ไหมเขาถึงเลือกที่จะบอกกับเธอแบบนี้

“พี่นัทช่วยบอกเพิร์ลทีได้ไหมคะ
ว่าพี่นัทพารุ่นพี่มาทำอะไรที่คอนโด
หลังจากที่เพิ่งบอกกับเพิร์ลว่าเหนื่อยจนอยากกลับไปพัก”

พัลลภาน้ำตาไหลอาบแก้ม เสียใจกับคำโกหกหลอกลวงของเขา

***

“คุณพัลลภาครับฟังนะ ผมจะบอกให้เอาบุญ
ผู้ชายตอนที่จะเอาให้พูดอะไรก็ได้ทั้งนั้นแหละ
รู้ไว้สะจะได้ไม่ต้องถูกใครหลอกอีก”


***
“ไม่ต้องห่วงค่ะ เพิร์ลคงไม่โง่ซ้ำสองให้ใครมาหลอกฟันได้แล้วล่ะคะ
ถ้าจะให้ใครฟัน ก็คงเพราะเต็มใจ
บางทีเพิร์ลก็เคยคิดอยากจะลองหลายๆลีลาดูเหมือนกันนะคะ
ว่าจริงๆแล้วเพิร์ลไม่แซ่บ หรือคนที่สอน...มันไม่เก่ง
หมดธุระแล้วใช่ไหมคะ ขอตัว”

***
โหลดผ่านเวปจะถูกกว่าผ่าน iOs นะคะ
เรื่องยาวค่ะพันกว่าหน้า
รับประกันความสนุก โหลดตัวอย่างไปลองอ่านดูก่อนได้ค่ะ

ติดตามนักเขียนได้ที่เพจออัสสุชล

**