เพียงใจกระหายรัก

คนที่ ‘ขึ้นฉ่าย’ เรียกว่า ‘แม่’ เรียกว่า ‘ครอบครัว’ มาตั้งแต่เริ่มจำความได้กลับผลักไล่ไสส่ง ส่งเธอไปลงขุมนรกที่เปรียบเสมือนตายทั้งเป็นกับผู้ชายที่เธอไม่เคยเห็นแม้กระทั่ง หน้า…เพื่อชดใช้หนี้ ผีพนัน แล้วหยิบยกเอาบุญคุณที่หล่อนเคยเลี้ยงดูเธอมาตั้งแต่อ้อนแต่เอาะบีบบังคับให้เธอต้องทำโดยมิได้เต็มใจเลยสักนิด

เธอกลัวตัวสั่นงันงก หวาดผวาว่าเขาจะเป็นประเภทพวกโรคจิตวิตถารกระทำย่ำยีรุนแรงจนเธอทนไม่ไหว! แต่ผิดคาดผู้ชายคนนั้น ‘คุณอาคม’ กลับทำให้เธอรู้สึกอย่างบอกไม่ถูก ทำให้เธอให้รู้สึกปลอดภัยเหมือนมีเกราะนุ่มล้อมรอบร่างกายอยู่ตลอดเวลา พร้อมทั้งหยิบยื่นโอกาสดีดีในการศึกษาต่อ ที่ครั้งนึงเธอต้องจำใจทิ้งมันไปเพราะ ‘หัวใจที่เสียสละของคนเป็นพี่’ ต้องออกมาดิ้นรนช่วยแบ่งเบาภาระแม่

และ…

พ่วงด้วยตำแหน่ง เด็กคนโปรด เพราะคำว่า บุญคุณ และ จำนวนหนี้สินมากมายที่เธอต้องใช้ให้แก่เขามันค้ำหัวเธออยู่…

แต่ก็ปฎิเสธไม่ได้เลยว่าไม่อยู่ด้วยกันนานเข้า ก็ค่อยค่อยก่อเกิดประกายความรู้สึกเล็กๆ ในใจทั้งสองฝ่าย…บางทีเขาก็ทำเหมือนจะรักเธอหนา

ตามใจเธอสารพัด คอยเอาอกเอาใจ คอยปลอบประโลมยามเธอเสียใจหรือผิดหวังซ้ำๆ ซากๆ ไม่เคยปล่อยให้เธออยู่ตัวคนเดียว ทำทุกอย่างเหมือน “คนรัก” เหมือน “แฟน” แต่ไร้ซึ่งสถานะไร้ซึ่งความชัดเจนจนเธอแยกไม่ออกว่า ที่เขาทำด้วยเหตุใจพิสวาทรักใคร่เธอจริงๆ หรือ เพียงเพราะเซ็กซ์ เท่านั้น

“ฉันทำขนาดนี้แล้ว เธอยังดูไม่ออกอีกเหรอว่าฉันคิดยังไงกับเธอ” อาคมทุ่มตัวลงบนเตียงนอนนุ่มด้วยความหงุดหงิดที่อีกฝ่ายไม่ยอมรับรู้อะไรเสียที!

อาคมผู้ที่ไม่เคยยอมใคร ร้ายกาจกับคนทั้งโลก ใครทำให้โมโหหรือไม่พอใจมันต้องหยอดน้ำข้าวต้มที่โรงพยาบาลหรือตายเท่านั้น แต่เมื่อเขามาเจอเธอทุกทฤษฎีก็ถูกลบล้างไปหมด มันเหมือนเขามีข้อยกเว้นให้เธอในทุกๆ เรื่องไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ตาม

“ก็หนูไม่รู้นี่คะว่าที่คุณบอกรักหนู เพราะรักหนูจริงๆ หรือหวังแค่เซ็กซ์อย่างเดียวกันแน่” ที่ผ่านมาอาคมเพียงแค่พูดกล่อมให้เธอรู้สึกอินแต่กลับไม่ได้ให้สถานะหรือความชัดเจนกับเธออะไรซักอย่าง แม้แต่การมีตัวตนอยู่บนโลกของเขาในฐานะคนรู้ใจเธอยังไม่เคยได้รับเลยด้วยซ้ำ...

“ฟังนะขึ้นฉ่ายผู้หญิงในโลกนี้มีเป็นร้อยเป็นพันที่พร้อมจะถอดผ้าถวายตัวให้ฉัน ถ้าฉันหวังแค่เซ็กซ์กับเธออย่างเดียวฉันคงไม่ยอมลงทุนทำเพื่อเธอมากมายขนาดนี้หรอก สู้ฉันไปกินของฟรีหรือซื้อกินเอาครั้งห้าหกพันไม่ดีกว่าเหรอ?” หากคุยกับคนอื่นป่านนี้อาคมคงขึ้นเสียงแข็งเสียงหยาบกร้านไปแล้ว แต่อย่างว่ากับเธอข้อต้องห้ามทุกอย่างถูกยกเว้นขึ้นหิ้งเอาไว้เสียโดยนัย

“เหรอคะ?”

“ถ้าเธอยังไม่มั่นใจ ก็รีบลุกขึ้นเปลี่ยนเสื้อผ้าซะ
“คะ?” ใบหน้าสวยขมวดคิ้วหรี่ตามองด้วยความสงสัยที่ลอยว่อนอยู่กลางหน้าผาก “รีบลุกขึ้นเปลี่ยนเสื้อผ้าไปไหนเหรอคะ”

“ก็ไปจดทะเบียนสมรสไง เธอจะได้เชื่อว่าฉันรักเธอจริงๆ ไม่ใช่แค่หวังเซ็กซ์อย่างเดียว”

จากผู้ชายที่ตั้งมั่นกับตัวเองเอาไว้ว่าชาตินี้จะไม่มีลูก มีครอบครัวหรือมีภรรยาให้ปวดสมองเด็ดขาด กลับรีบร้อนเลิกลักพาหญิงสาวไร้หัวนอนปลายเท้าอย่างขึ้นช่ายไปจดทะเบียนสมรสเพียงเพราะกลัวเมียไม่รัก