เมียไร้ปรารถนา

เขาหนีกลับมาที่ไร่ก่อนโดยทิ้งเจ้าหล่อนให้เป็นเจ้าสาวเฝ้าห้องหออยู่ที่กรุงเทพฯ ตามลำพัง
ฉะนั้นเธอจึงเป็นได้แค่เมียในนาม ที่เขาไม่ปรารถนาเท่านั้น

...................................................
“คุณคมน์อยากให้กันย์ไปหรือคะ”
“ใช่ หรือเธอกำลังหวังอะไรอยู่ คิดจะมีลูกเพื่อจับฉันอย่างที่อาเธอแนะนำอย่างนั้นใช่ไหม”
ถึงตอนนี้ กันยากรกลับคิดว่าเธอคิดถูกแล้ว ที่ยังไม่ได้พูดเรื่องลูกออกไป เป็นอย่างที่นึกกลัวไม่มีผิด คมน์คิด...เขาคิดว่าเธอต้องการมีลูกเพื่อจับเขาจริงๆ
“กันย์ไม่เคยคิดแบบนั้นนะคะ”
แม้ว่าตอนนี้เธอจะท้องแล้วก็เถอะ ก็ไม่เคยคิดจะเรียกร้องให้เขามารับผิดชอบด้วยการจดทะเบียน หรือแม้แต่การรับรองบุตรก็ยังไม่ทันได้คิดด้วยซ้ำ
“ถ้าไม่คิดก็ไปสิ หรือจะอยู่รอจนท้องก่อน ฮึ! แต่อย่าหวังเลย ต่อไปนี้ฉันจะไม่แตะต้องเธออีก”